Ciche dni

Winny – niewinny

Jednym z nas jest łatwiej, a innym trudniej podjąć rozmowę.
– On nie jest winny, tylko on jest inny – odkryła na Spotkaniach Małżeńskich jedna z naszych znajomych. – Inaczej przeżywa. I ja tego nie zmienię. Mogę tylko zmienić mój własny sposób reagowania.

Mamy wrodzone cechy osobowości, które są nam dane, ale i zadane równocześnie.
Są ludzie, którzy zranienia noszą w sobie długo, trudno zapominają i przebaczają. Oni niełatwo uczą się „urazy chętnie darować”. Jednak jeśli sami popełnią coś, co nadweręży ich małżeńskie relacje i zrozumieją, to odtąd można im zaufać. Poprawa jest zazwyczaj trwała.

U innych osób gotowość przejścia do porządku dziennego nad nieporozumieniami ułatwia nawiązywanie zerwanego kontaktu. Jednak, jak uczy psychologia, osoby te są skłonne do recydywy.
Na tych, którym łatwo zrobić pierwszy krok w kierunku porozumienia, spoczywa też często ciężar zrozumienia, że małżonkowi może być trudno zrobić to samo. Nie należy wtedy na siłę przyspieszać porozumienia. Niech trudne uczucia spokojnie wygasną. A małżonkowie, w których trudne uczucia zalegają długo? Przynajmniej niech ich nie podsycają. Szczególnie jeśli zarówno mąż, jak i żona mają w tym kierunku skłonności.

Na trudności małżonków w porozumiewaniu się warto popatrzeć nie w kategoriach winy (na ogół drugiej osoby), ale raczej, że to ja nie potrafię reagować z miłością. Dlatego nad cechami osobowości warto pracować. Na tkwiących w nich szansach budować porozumienie, a pracować nad skłonnościami, które to porozumienie utrudniają. Takiego pełniejszego zrozumienia siebie nawzajem można doświadczyć na wspomnianych Spotkaniach Małżeńskich. Te nietypowe rekolekcje są nieraz punktem zwrotnym w życiu małżonków.

Więcej na stronie www.spotkaniamalzenskie.pl

artykuł z numeru 8/2005 GN