W Polsce trwa obecnie gorąca debata na temat ujęcia w ramy prawne metody sztucznego zapłodnienia. Jesteśmy jednym z nielicznych krajów Europy, który nie ma uregulowań prawnych dotyczących nie tylko kwestii in vitro, ale także szeregu innych problemów bioetycznych. W debacie tej przeważa pogląd, że potrzeba uchwalenia ustawy bioetycznej jest pilna. Jednak wśród zwolenników in vitro istnieje silny nurt głoszący tezę, że obecny stan bezprawia jest dobry i nie należy go zmieniać. To niezwykle niebezpieczny pogląd, bowiem nauka i medycyna bez etyki i prawa mogą doprowadzić do bardzo poważnych nadużyć, wręcz zbrodni.

Bez prawa i etyki

Przykładem nurtu opowiadającego się za pozostawieniem in vitro poza prawem jest opinia prof. Jacka Kubiaka, byłego pracownika Zakładu Embriologii Wydziału Biologii Uniwersytetu Warszawskiego, pracującego obecnie na Uniwersytecie Renes 1 we Francji. Twierdzi on, że w obecnej Polsce „nie ma szans na uchwalenie ustawy pozwalającej lekarzom i biologom na swobodne wykonywanie zabiegów zapłodnienia pozaustrojowego”, dlatego „najlepszym wyjściem wydaje się dziś pozostawienie tej sprawy bez specyficznej regulacji prawnej” („Polityka”, nr 31). W podobnym tonie wypowiada się senator Włodzimierz Cimoszewicz, który twierdzi, że poza kwestiami refundacji nie ma „jakiejś absolutnej konieczności „uregulowania przepisów w sprawie in vitro, choć „oczywiście lepiej byłoby mieć cywilizowane prawo, ale jeśli go nie można mieć, to lepiej jest nie mieć niecywilizowanego” (TVN24).