Ks. Rafał Olchawski: Co przyczyniło się do powstania stowarzyszenia?

Ks. dr Jacek Łukasiewicz: – Jednym z pierwszych problemów, jakie bardzo nurtowały parafian i duszpasterzy, było bezrobocie. Po 2000 roku powstał przy parafii Dobrego Pasterza w Lublinie ośrodek pomocy osobom pozostającym bez pracy przez dłuższy czas. Placówka pomagała w szukaniu zatrudnienia, a także organizowała warsztaty pozwalające na zdobycie kwalifikacji, które zwiększyłyby szanse na znalezienie posady. Brak zatrudnienia rodzi nie tylko problemy finansowe, ale sprawia, że ludzie tracą poczucie swojej wartości i często psują się ich relacje w rodzinie, co pokazało nasze spotkanie dla bezrobotnych „Droga do pracy”. Po tym programie został utworzony Sercański Ośrodek Pomocy.

W ramach wolontariatu pracują w nim różni specjaliści, m.in. psycholog, prawnik, pedagog, logopeda. Wiele innych inicjatyw, które podejmowano, skłoniło parafian i ówczesnego proboszcza – ks. Floriana Grucę, pierwszego prezesa, do powołania stowarzyszenia, które byłoby podmiotem odpowiedzialnym za organizację i wspieranie dobrych pomysłów. Jego status prawny pozwala na łatwiejsze uzyskiwanie funduszy na realizację wszelkich działań. Ludzie, przede wszystkim parafianie, ale nie tylko, zaufali nam, przekazując na rzecz stowarzyszenia 1% swego podatku.

Kto może korzystać z Waszej oferty?

– W związku z tym, że stowarzyszenie ma swoją siedzibę przy domu zakonnym i parafii Dobrego Pasterza księży sercanów w Lublinie, największa liczba uczestników naszych spotkań to mieszkańcy Czechowa. Jednak każda inicjatywa, jaką podejmujemy, jest przeznaczona dla osób z całego miasta i wszystkich, którzy znajdą u nas ciekawe propozycje. Działania wspierane i koordynowane przez stowarzyszenie obejmują dzieci, całe rodziny, jak również seniorów. Często zgłaszali się ludzie z problemami, które z jednej strony wymagały sakramentalnego wsparcia w spowiedzi, a z drugiej – po prostu ludzkiej rady. Natomiast księża pracujący przy parafiach dostrzegli, że dobrze byłoby, gdyby z konfesjonału mogli skierować daną osobę do kogoś, kto pomógłby jej w rozwiązywaniu ludzkich problemów, szanując przy tym relację z Bogiem. To przyczyniło się do powstania jednej z naszych ostatnich propozycji w ramach prowadzenia ośrodka pomocy, tj. kierownictwa duchowego dla osób świeckich i duchownych.

Czego mogą się spodziewać u Was seniorzy?

– Prowadzimy świetlicę dla osób starszych „Podaj mi dłoń”. Tu ludzie, którzy przeszli na emeryturę lub są na rencie, spędzają twórczo swój wolny czas, np. wspólnie wyjeżdżają, pielgrzymują, dzielą się doświadczeniem życia, rozmawiają z ciekawymi ludźmi, ale, co najważniejsze, tworzą wspólnotę. Dzięki tym działaniom seniorzy przez fakt swojego wieku nie czują się wykluczeni z życia społecznego. Taka aktywność daje poczucie satysfakcji, a także możliwość radosnego i głębszego przeżywania swojej starości.

Jesteście obecni również on-line…

– Poprzedni prezes, ks. Florian, wpadł na pomysł transmisji Mszy Świętej przez internet. Było to jedno z pierwszych takich przedsięwzięć w Polsce, głośno odnotowane w mediach nagłówkiem: „Msza św. w komórce”. Dało to możliwość uczestniczenia w nabożeństwie osobom chorym i starszym, a także rodakom przebywającym za granicą, na emigracji w Anglii, Irlandii, Niemczech i innych zachodnich krajach. Dzięki temu przedsięwzięciu mogą wciąż czuć się częścią swojej ojczyzny, wspólnoty. W tym roku z inicjatywy młodszych księży, jak również wiernych zaangażowanych w duszpasterstwo sercanów, powstał portal ewangelizacyjny profeto.pl. Zaproponował nam współpracę. Na wspomnianej stronie można wspólnie modlić się podczas Mszy Świętej przez internet.

Co planujecie w najbliższym czasie?

– Nastawiamy się na intensywniejszą pracę z dziećmi i rodzinami. Najbliższe spotkania chcemy poświęcić drażliwemu tematowi w procesie wychowania dzieci, mianowicie problemowi dyscyplinowania. Jest osoba, która podzieli się swoją fachową wiedzą. Przyjdą też studenci psychologii z Wyższej Szkoły Ekonomii i Innowacji. Kolejne warsztaty będą dotyczyć szantażu emocjonalnego w szkole, w relacjach rówieśniczych, partnerskich, rodzinnych. To ważne zagadnienie i trzeba umiejętnie o nim rozmawiać, wykrywać problem, a przede wszystkim zapobiegać mu. Przy współudziale nowego proboszcza, ks. Andrzeja Gruszki, chcemy również zmodyfikować formułę funkcjonowania ośrodka.•