Czy czas spędzony na podwórku lub blokowisku musi być mało konstruktywny? Czy edukacja kulturalna powinna być podawana wyłącznie w białych rękawiczkach? Młodzi społecznicy ze skierniewickiego Teatru Realistycznego udowadniają, że talent można odkryć pod oknem swojego bloku, a przy użyciu skakanki dzieci i młodzież integrują się i spędzają wspólnie czas. Po raz trzeci ruszył projekt „Na podwórko”. Tym razem na podwórku przy Żwirki 3 w Skierniewicach.


Sztuka 
na wyciągnięcie ręki


Od 6 maja do końca czerwca w poniedziałki i czwartki aktorzy Teatru Realistycznego wychodzą na zewnątrz, by zaprosić dzieci i młodzież na warsztaty fotograficzne, plastyczne, teatralne, bębniarskie i breakdance.
– Wchodzimy na ich teren, jesteśmy u nich gośćmi, dlatego czują się zupełnie swobodnie – mówi K. Pągowska, koordynator projektu. Grupa dwudziestu kilku dzieci maluje, tańczy, przebiera się, biega z aparatami fotograficznymi. Jednak ta zabawa ma określony, wysoko postawiony cel.

– Rozwój artystyczny rzutuje na całe życie – tłumaczy pani Katarzyna. – Nie chodzi o to, by wszystkie te dzieci zostały artystami, ale sztuka rozwija indywidualność, kreatywność, uwrażliwia. Pomagamy im odkryć talenty, pokazujemy, że są w czymś dobre, a to wpływa na ich samoocenę.
Projekt odbywa się już po raz trzeci i wciąż jest na niego zapotrzebowanie. Zaadresowany jest do dzieci i młodzieży w różnym wieku. Zajęcia pomyślane są w taki sposób, żeby każdy znalazł coś dla siebie.


– Dzieci spędzają na podwórku stosunkowo dużo czasu i fajnie jest, kiedy jest on dobrze wykorzystany. Staramy się stworzyć alternatywę dla nudy na podwórku. Są dzieci, które rozwijają się w domach kultury, dodatkowych szkołach, ale my chcieliśmy dotrzeć także do tych, które po szkole siedzą przed komputerem bądź przesiadują przed klatkami – opowiada koordynatorka.


Spróbować wszystkiego


Każde zajęcia poświęcone są innej gałęzi sztuki, dzięki czemu dzieci mogą sprawdzić, co im się podoba, w czym są dobre, czego chciałyby się nauczyć. 9-letnia Kasia Woroniak zapewnia, że będzie na wszystkich zajęciach, nawet w czwartki, kiedy kończy szkołę o 16.00. – Najwyżej się spóźnię, ale będę na pewno. Po warsztatach bębniarskich bolały mnie ręce, ale wszystko mi się tu podoba – opowiada.


Julia Mikusek przez całe zajęcia biega z projektowym aparatem i robi zdjęcia. Inne dzieci podobnie. W tajniki fotografii dzieci wprowadza Piotr Magdziarz. – Pierwsze spotkanie służyło oswojeniu się z aparatem. Teraz powoli chciałbym ich nauczyć świadomego robienia zdjęć, jakichś podstawowych zasad kadrowania – mówi P. Magdziarz.


Katarzynie Meszce, prowadzącej część plastyczną, zależy na tym, żeby dzieci podczas malowania wykorzystywały swoją wyobraźnię. – W szkołach mówią im, że drzewa są zielone, a niebo niebieskie. Ale świat na ich rysunkach jest bardziej kolorowy, nieprzewidywalny. Wszyscy wiemy, jaka jest rzeczywistość, dopiero wyobraźnia pozwala stworzyć coś własnego – tłumaczy.


Są zachwyceni


Projekt „Na podwórko” cieszy nie tylko dzieci, ale i rodziców. 
– Dla dzieci to oderwanie od szarej rzeczywistości, jakieś urozmaicenie – mówi Iwona Trukowska. – Zajęcia są rozwijające, ale i integrujące. Okazuje się, że przy użyciu jednej skakanki całe podwórko dzieci bawi się w zgodzie przez 20 minut. Animatorzy idą do domów, a dzieci wciąż bawią się w te zabawy, których się nauczyły – dodaje.


Jolanta Jałoszyńska, babcia Wiktorii, chciałaby, żeby takie spotkania odbywały się także w wakacje. – Wiktorii podoba się tu wszystko. Dziś była w szkole podstawowej i muzycznej, jest zimno, ale i tak nie odpuściła, koniecznie chciała tu być. To budujące, że młodym ludziom chce się animować kulturę na podwórku – chwali pani Jolanta.


Trwający niemal dwa miesiące projekt zakończy się finałem, podczas którego będzie można obejrzeć wystawę dziecięcych zdjęć, a także ich występy.