Dziadki i dziatki

W świecie szybkich zmian technologicznych osoby starsze czerpią z wiedzy i doświadczeń młodszych. Co w zamian za to mogą przekazać młodemu pokoleniu? Okazuje się, że bardzo dużo. Wiele inicjatyw pokazuje, jakie to ważne i potrzebne.

Najmłodsi potrzebują kontaktu z najstarszymi i odwrotnie. Wszyscy jesteśmy sobie potrzebni.
istockphoto

Zmieniający się od wielu lat model rodziny ma niewątpliwy wpływ na więzi społeczne i międzypokoleniowe. Odchodzenie od modelu domu, w którym mieszkają dziadkowie, rodzice i dzieci, częste zmiany miejsca pracy i możliwość wyjazdów za granicę powodują, że kontakty z rodziną są rzadkie. Zmienia się także sposób komunikowania. Wspólne spędzanie czasu jest dzisiaj inne, często trudne do zrozumienia dla starszego pokolenia. Takie naderwanie więzi powoduje utratę poczucia wspólnoty nie tylko rodzinnej, ale i społecznej. Ma to wpływ na funkcjonowanie zarówno rodziny czy lokalnych społeczności, jak i całego społeczeństwa, także w rozumieniu globalnym. Postępująca cyfryzacja, w której uczestniczą wnuki, nierzadko jest zbyt dużym wyzwaniem dla dziadków. Zresztą nie tylko oni mają problem z nadążaniem za nowinkami życia na portalach społecznościowych, coraz to nowemu oprogramowaniu czy ogarnięciu aplikacji, którymi zachwycają się dzieci. W szerszej perspektywie taka technologiczna bezsilność i rezygnacja ze śledzenia tego, co jest „na topie”, może prowadzić do wykluczania całych grup.

Tymczasem wydłużający się średni czas życia i niższa dzietność powodują, że to właśnie osoby starsze są najszybciej powiększającą się grupą społeczną. Grupą, w której drzemie ogromny potencjał. Jak wykorzystać wiedzę, doświadczenie i życiową mądrość seniorów? Jak połączyć te dwa tak różne światy młodych i starych? Okazuje się, że jest to możliwe, a efekty działań łączących pokolenia pozytywnie zaskakują obie strony, pozostawiając trwałe wartości dla kolejnych pokoleń.