Witam. Zgadzam sie z tym, im wieksza dramaturgia w dziecinstwie , tym trudniesze życie w przyszłości. Człowiek zamyka sie w sobie, staje sie bardzo podejżliwy wobec innych , bardzo łatwo go skrzywdzić . Szkoda tylko że takie grupy pomocy powstają tylko w dużych miastach , a zapomina sie o najmnieszych miejscowościach. tam gdzie wszyscy wszystich znają , dziecko skrzywdzone zamyka się w bardzo twardej skorupie , ponieważ się wstydzi i zbiegiem lat ta skorupa jeszcze bardziej twardnieje , dziecko odizolowywuje od rówieśników , bo czuje sie gorsze . Uważam , że wiecej wyczucia powinni mieć kataecheci w szkole , bo takie dziecko samo nie zacznie nic mówic , trzeba umieć podejćś do niego. Jest to problem ,który powraca w człowieku jak bumerang , nie da sie nigdy o tym zapomnieć , można jedynie próbować z tym żyć choć wcale to nie jest łatwe. Panie Jezu dałeś mi ten krzyż więc proszę Cię pomóż mi go dzwigać. Jezu Ufam Tobie.

Bardzo dobrze, że Kościół widzi te problemy i pomaga takim ludziom. Trzeba zacząć nawet wcześniej niż na studiach, ale właśnie katecheci, a raczej księża w szkołach powinni dobrze wiedzieć które dzieci pochodzą z rodzin dysfunkcyjnych i pomagać im.