U nas ksiądz wikary też zawsze jest otoczony gromadką dzieci. Na roraty chodziły tłumy. I chyba rzeczywiście cała nasza parafia jest bliżej Boga.

Piękne zdjęcie, jak na naszej wspólnocie. Szkoda, że nie ma takich Mszy więcej.

Podoba mi się to, co napisał Damianon. Za dużo eksperymentowania przy liturgii, traci ona swą sakralność, jest działaniem w stronę upodabniania Boga do ludzi (a powinno być odwrotnie). Pozdrawiam myślących i prawdziwie poszukujących, bo przyznaję, że sprawa do łatwych nie należy.

Należy pomyśleć raczej o duszpasterstwie "zrównoważonym". Jak się widzi księdza otoczonego piszczącymi dziewczętami z maślanymi oczami lub wianuszek rozanielonych babć to raczej przedstawia obraz klęski duszpasterskiej w naszych polskich warunkach. Łatwo wzbudzić podziw wśród nastolatek czy dzieci poszukujących autorytetów (prawo wieku) bez większego silenia się jak i wchodzenie w nabożne ramki zrobione przez panie z kółka różańcowego, którym wystarcza odrobina męskiego zainteresowania, choćby to był ksiądz, którego maja jakoś na własność, bo przecież nie ma swojej kobiety. Wiem, że przejaskrawiam, ale to zabieg celowy, gdyż jest to pewne ziarnko prawdy... A gdzie jest troska duszpasterska o 30., 40., 50. latków? O to pokolenie twórcze mające wpływ na tu i teraz a w rezultacie na naszą przyszłość? W tym wypadku trzeba jednak czegoś więcej niż egzaltacji i nakazanego autorytetu...