To ujęcie Pani wizerunku bardzo mi odpowiada, wyciąga walory pełnej kobiecości i delikatności. O to chodzi, tak trzymać :-)
Ale do rzeczy. Rozumiem Pani troskę o niefałszowaniu wiary. Jedynym wyjściem w tej sytuaji należałoby postawić wokół Polski żelazną kurtynę aby inne prądy kulturowe nie wniknęły do nas. Prócz tego należałoby zakazać czytania strasznych bajek braci Grimm, bajek Andersena, Konopnickiej, Porazińskiej, no i oczywiście powieści o Harrym Potterze, oraz przerabiania w szkole "Dziadów" Mickiewicza.
Sądzę jednak, że przenikanie się innych zwyczajów ze świata jest nieuniknione, i ci co chcą kultywować wiarę katolicką, po zaliczeniu w określonym czasie wpływów innych kultur i literatury światowej baśni i bajek, na pewno, będą tę wiarę kultywować.
Co do przepisów na dynię, jest ich masa, można samemu wymyślać, jeśli ktoś lubi gotować.
Ja proponuję inny przepis, ponieważ jestem wegetarianinem, placki ziemniaczane z kuchni buddyjskiej, zmodyfikowany przeze mnie.
W dowolnym składzie - ziemniaki, cebula, seler, płatki owsiane lub jęczmienne, mąka, sól, olej - bez jajka.
Wykonanie: płatki zaparzyć wrzątkiem - odstawić do przestygięcia, ziemniaki i cebulę zetrzeć na miazgę, obrany seler na tarce jarzynowej grubej. Składniki dokładnie zmieszać, ewentualne grudki pałatków rozetrzeć, dodać mąkę w takiej ilości aby z łyżki spadały płaty, osolić do smaku. Na dobrze rozgrzanej patelni z olejem, pierwsze rozgrzanie musi być mocne aby placki nie przywierały, kłaść placuszki, wygładzić łyżką i smażyć do zrumienienia. W zależności od upodobania placki mogą być cieńkie lub grube. Jeśli patelnia jest dobrze rozgrzana same odchodzą od dna. Dalej obrócić widelcem na drugą stroną i smażyć dalej na zmiejszonym płomieniu palnika. Z uwagi na paski selera placki są postrzępione.
Są b. odżywcze, pyszne i syte, można je spożywać z cukrem lub bez, ewentualnie z lekko osłodzoną kawą zbożową z mlekiem.
Przechowują się łatwo w lodówce w hermetycznych pudełkach do celów spożywczych.
Życzę smacznego i kłaniam się p. Agacie z uśmiechem :-)

To ujęcie Pani wizerunku bardzo mi odpowiada, wyciąga walory pełnej kobiecości i delikatności. O to chodzi, tak trzymać :-)
Ale do rzeczy. Rozumiem Pani troskę o niefałszowaniu wiary. Jedynym wyjściem w tej sytuaji należałoby postawić wokół Polski żelazną kurtynę aby inne prądy kulturowe nie wniknęły do nas. Prócz tego należałoby zakazać czytania strasznych bajek braci Grimm, bajek Andersena, Konopnickiej, Porazińskiej, no i oczywiście powieści o Harrym Potterze, oraz przerabiania w szkole "Dziadów" Mickiewicza.
Sądzę jednak, że przenikanie się innych zwyczajów ze świata jest nieuniknione, i ci co chcą kultywować wiarę katolicką, po zaliczeniu w określonym czasie wpływów innych kultur i literatury światowej baśni i bajek, na pewno, będą tę wiarę kultywować.
Co do przepisów na dynię, jest ich masa, można samemu wymyślać, jeśli ktoś lubi gotować.
Ja proponuję inny przepis, ponieważ jestem wegetarianinem, placki ziemniaczane z kuchni buddyjskiej, zmodyfikowany przeze mnie.
W dowolnym składzie - ziemniaki, cebula, seler, płatki owsiane lub jęczmienne, mąka, sól, olej - bez jajka.
Wykonanie: płatki zaparzyć wrzątkiem - odstawić do przestygięcia, ziemniaki i cebulę zetrzeć na miazgę, obrany seler na tarce jarzynowej grubej. Składniki dokładnie zmieszać, ewentualne grudki pałatków rozetrzeć, dodać mąkę w takiej ilości aby z łyżki spadały płaty, osolić do smaku. Na dobrze rozgrzanej patelni z olejem, pierwsze rozgrzanie musi być mocne aby placki nie przywierały, kłaść placuszki, wygładzić łyżką i smażyć do zrumienienia. W zależności od upodobania placki mogą być cieńkie lub grube. Jeśli patelnia jest dobrze rozgrzana same odchodzą od dna. Dalej obrócić widelcem na drugą stroną i smażyć dalej na zmiejszonym płomieniu palnika. Z uwagi na paski selera placki są postrzępione.
Są b. odżywcze, pyszne i syte, można je spożywać z cukrem lub bez, ewentualnie z lekko osłodzoną kawą zbożową z mlekiem.
Przechowują się łatwo w lodówce w hermetycznych pudełkach do celów spożywczych.
Życzę smacznego i kłaniam się p. Agacie z uśmiechem :-)
Mogę oczekiwać opublikowania mojej wypowiedzi?

Ten znakomity pomysł to wyraz chrześcijańskiej, ewangelicznej, biblijnej pedagogii i kultury. Pismo św.: Zło dobrem zwyciężaj :)

Halloween obchodzone w Polsce to zwykla sztuczna tandeta. Obchodzone natomiast w USA to swietna zabawa. Wiem cos o tym z wlasnego doswiadczenia.

a u nas na Śląsku (ale nazwy miasta nie napiszę, bo aż wstyd!) dzieci w jednym z prywatnych przedszkoli zachęcane są aby przyszły na "bal Helloween" (tak, nie pomyłka w nazwie, chodzi o "hell" słowo z ang. znaczy... no właśnie!), w mediach lokalnych proponuje się taką oto "rozrywkę" dla najmłodszych, aha, świecące na czerwono zabawne różki - gratis!

Z dyni można robić co się chce, ale nie kość niezgody. Dynia z zębami nie wyklucza smacznego ciasta i zupy. Najważniejsza jest wolność wyboru i twórcza zabawa. Rywalizacja helloween z zaduszkami przeniesiona nawet na dynię jest chora. Jedno naprawdę nie wyklucza drugiego. Przestańmy w końcu dokonywać podziałów nawet z wykorzystaniem dyni. Dlaczego nie można wydłubać sobie w dyni oczu i zębów i wstawić do środka świeczki? Przecieź to taka sama zabawa jak wycinanie wspomnianych w artykule płaskorzeźb. Ludzie nie dzielą się na tych, którzy wyznają jedną słuszną prawdę i całą resztę nieposłusznych tylko na miliony niezależnych jednostek, którym nietety nie pozwala się żyć po swojemu.