Mam jeszcze przepis mojej Babci na pierniki i gdy byłam mała piekliśmy też małe pierniczki z mamą..Prawdą jest,że faktycznie niejednokrotnie zrobiłam jakiegoś "dziwaka".Teraz już mam wnuki i też mamy różne wersje pierniczków.W związku z tym nie ma u mnie w domu sterylnej czystości,ale jest miłość.Radość z bycia razem całej rodziny.Ona jest w tych wypiekach.

Nie ważne co, byle razem.
Ja to z dzieciństwa nawet patroszenie ryb wspominam dobrze, bo z Tatą!

Ano co robić, maruda to maruda. Ten typ tak ma i nawet do Bogu ducha winnych ciastek musi się nomen omen przypierniczyć.
Ja tam chwalę pierniki. Sama nie robię, ale kiedyś - kto wie, może będę?
Wiele lat temu, zachęcona jakimś przepisem, zrobiłam - na Boże Narodzenie były jak deska, na Nowy Rok jak żelazo, a na Trzech Króli to już był granit, bez młota i diamentowej piły nie podchodź. Zapomniane w jakiejś puszce po mleku w proszku przeleżały rok - i na następne Święta okazały się ósmym cudem świata, miękkie, aromatyczne, coś pysznego. Chciałam zrobić na następny rok, ale jak na złość przepis wcięło.