Sześcioletnia córka moich przyjaciół "jest kotkiem": łasi się, wspina po meblach, miauczy, mruczy... Mama owszem, przyszyła jej do spodni futrzany ogonek - ale karmić jej kitekatem bynajmniej nie zamierza :)

Miałam ten sam problem :) Jako siostra starszego brata chyba aż do piątego roku życia byłam "Piotrusiem". Rodzice traktowali to jak dziecięcą fanaberię, mama tylko czasem mimochodem wspominała, jakie to panie mają przywileje i kupowała mi ładne sukienki.
Ale nikt na nic nie naciskał, nikt się nawet nie dopytywał dlaczego, nawet u psychologa ze mną nie byli :) Uznali, że przejdzie - i przeszło. Dzisiaj mam męża i córkę, która z jednej strony nie lubi się bawić lalkami, z drugiej z upodobaniem nosi spódniczki i warkocze. Płcie są dwie - ale każdy swoją przeżywa inaczej.