Skuteczność naprotechnologii

Naprotechnologia – pytania i odpowiedzi

Kto wymyślił naprotechnologię?

Amerykański ginekolog dr Thomas Hilgers. Kierowany przez niego Instytut Papieża Pawła VI do Studiów nad Ludzką Reprodukcją powstał w 1985 roku. Ma siedzibę w Omaha w stanie Nebraska.

Czy trzeba jechać aż do Ameryki, żeby skorzystać z tej metody?

Nie. Kilkudziesięciu polskich lekarzy przeszło szkolenie naprotechnologiczne. Mamy też polskich instruktorów modelu Creightona. Adresy gabinetów i przychodni można znaleźć w internecie.

Ile to kosztuje? Więcej niż in vitro?

Koszty zależą od konkretnego przypadku, ale zasadniczo jest to metoda tańsza od in vitro.

Ile trwa diagnostyka i leczenie naprotechnologiczne?

Pełny cykl trwa zwykle od 1 roku do 2 lat.

Czy to metoda wyłącznie dla kobiet?

Nie tylko. W razie wystąpienia tzw. męskiego czynnika niepłodności naprotechnologia stara się leczyć płodność i mężczyzny, i kobiety, by doprowadzić do poczęcia.

Z czego rezygnuje naprotechnologia?

Z metod, które są nie do przyjęcia ze względów moralnych. Chodzi zwłaszcza o zapłodnienie pozaustrojowe (in vitro). Naprotechnologię różni od in vitro także to, że nie ma na celu obejścia przyczyn niepłodności, ale ich eliminację bądź przynajmniej ograniczenie w stopniu umożliwiającym poczęcie.

Co naprotechnolodzy oferują ponad to, co jest dostępne u innych lekarzy, zajmujących się medycyną rozrodu?

Atutem naprotechnologii jest szczegółowość, precyzja, cierpliwe dochodzenie do przyczyn niepłodności. Posługuje się ona także metodami zarzuconymi przez zwolenników in vitro i rozwija je, korzystając z nowych technologii.

Czy naprotechnologia jest krytykowana?

Tak. Głównie przez zwolenników metody in vitro. Zarzucają jej, że jest nienaukowa oraz że nie wnosi do nauki niczego nowego, bo jest zbiorem metod powszechnie znanych. Jak łatwo zauważyć, zarzuty te wzajemnie się wykluczają.

Może rzeczywiście jest nienaukowa?

Podręcznik naprotechnologii, napisany przez dr. Hilgersa, odwołuje się do ponad tysiąca innych prac naukowych.

Czyli rzeczywiście nie jest niczym nowym?

Zawiera elementy oryginalne, np. w chirurgii ginekologicznej. Zasadniczo jednak zbiera to, co najlepsze w nowoczesnej diagnostyce i przyczynowym leczeniu niepłodności.