Na wzór Najwyższego

Tak o ikonach mówi Dorota Filip, która pisaniem ikon zajmuje się już od 15 lat. Wystawę jej prac możemy oglądać w filii Miejskiej Biblioteki Publicznej w Lublinie przy ul. Bazylianówka 85. Natomiast każdy, kto ma ochotę pod okiem pani Doroty samodzielnie wykonać ikonę, może wziąć udział w warsztatach, które 26 stycznia odbędą się w parafii ojców kapucynów na lubelskiej Poczekajce.

– Moja przygoda z ikonopisarstwem trwa już wiele lat, ale tak naprawdę cały czas się uczę – przekonuje Dorota Filip. – Gdy staję do pisania ikony, to rozpoczyna się dla mnie prawdziwe spotkanie ze Stwórcą. Codzienna Eucharystia i stan łaski uświęcającej są wyjściem do pracy przy ikonie. To podstawa, od tego zaczynam. Bo pisanie ikony to nie tylko praca, to przede wszystkim modlitwa – zaznacza.

Wyrazić niebo

Pani Dorota pracuje w technice tempery żółtkowej. – Wszystko w ikonie ma swoje znaczenie, swoją symbolikę – opowiada. – Na warsztatach pracujemy na dwunastokrotnie wygruntowanym, drewnianym podobraziu. Drewno symbolizuje krzyż Chrystusa, a 12 warstw gruntu to 12 apostołów i jednocześnie 12 świąt liturgicznych. Na drewno naklejone jest płótno, które symbolizuje całun – wyjaśnia. Kolejnym etapem jest złocenie. W ikonie poprawnej teologicznie musi być złoto, bo to oznaka świętości, chwały Bożej. – Do złocenia używam złota w płatkach. Złoto w ikonie nie wyraża koloru, lecz rzeczywistość nieba obecną wśród nas – mówi D. Filip. Dalej, poprzez nanoszenie warstw podmalówki, dochodzi się do efektu końcowego, którym jest konkretny wizerunek świętego.

Ikona – jak wyjaśnia pani Dorota – należy do sakramentaliów obecności, o czym nie każdy wie. – Ikona ma tę łaskę, tę moc sprawczą pierwszej ikony. Święty Jan z Damaszku mówił, że „pierwszą ikonę sporządził sam Bóg. On bowiem zrodził Syna, czyli swoje Słowo – zrodził tym samym swoje podobieństwo, swój żywy obraz”. Jeśli z wiarą podchodzimy do słowa Bożego, to wiemy, że ono ma łaskę umacniania, oczyszczania. Tak samo dzieje się z ikoną. Jeżeli z wiarą podchodzimy do jej pisania, to też i wiele dobra może się poprzez pośrednictwo świętych, których ikona przedstawia, wydarzyć.

Ikona dla każdego

Pani Dorota przekonuje, że do malowania ikony stanąć może każdy, nawet ten, kto nigdy nie miał pędzla w ręku. – Trzeba w życiu wszystkiego spróbować, jeśli tylko się bardzo chce. Warto się odważyć czegoś dotknąć, by stwierdzić, czy ma się do tego predyspozycje – stwierdza. Warsztaty, które prowadzi, zaczynają się od podstaw, a ich założeniem jest napisanie swojej własnej ikony przez każdego z uczestników.

– Każde warsztaty zaczynamy od codziennej modlitwy – wyjaśnia ikonopisarka. – Wszystko jest darem i łaską. Trzeba stanąć w obecności Bożej i prosić o pokój serca, o dar Ducha Świętego, o radość i skupienie. Pani Dorota podkreśla, że zawsze, gdy jest proszona o prowadzenie warsztatów, na początku wyjaśnia, że chce głosić Chrystusa, że chce o Nim mówić, także o swoim osobistym doświadczeniu Boga. – Zawsze robię to wcześniej, żeby nie było nieporozumień. Nasz współczesny świat jest bardzo świecki. Wstydzimy się naszej religijności, wstydzimy się mówić o naszej wierze.

Czasami, jak mówi, na warsztaty trafiają ludzie, którzy są zainteresowani głównie zdobyciem umiejętności malarskich. – To się od razu da wyczuć, to zmaganie człowieka z Bożą materią. Każde warsztaty są jednak przeze mnie omodlone i zdarza się, że dla wątpiącego człowieka stają się początkiem spotkania z Panem Bogiem, budzą pragnienie pójścia do spowiedzi, czytania słowa Bożego...

W warsztatach może uczestniczyć ok. 15 osób, Organizatorka stara się, by nie było ich więcej, bo z każdym uczestnikiem trzeba indywidualnie popracować. Warsztaty na Poczekajce zostały rozłożone na dwa etapy po to, by dać ikonie czas na wyschnięcie, gdyż sam proces całego jej tworzenia trwa około miesiąca.

Każdy, kto chciałby wziąć udział w warsztatach prowadzonych przez panią Dorotę, może kontaktować się z nią drogą e-mailową na adres: dwfilip@op.pl.