Mijają lata, a w polskiej szkole jedno się nie zmienia – trwa permanentna reforma programowa. Ta najnowsza od września wkracza do liceów, zawodówek i techników. Negatywne opinie ekspertów, apele publicystów, nawet głodówki rodziców nie były w stanie jej powstrzymać. Podobną konsekwencję wykazuje MEN w sprawie obniżenia wieku, od którego należy posyłać dzieci do szkoły. Także bojkot wydawców nie zmienia determinacji rządu w sprawie przygotowania e-podręczników, a protesty rodziców nie chronią nas przed zamykaniem szkół. Resort edukacji całkiem uodpornił się na krytykę praktycznie wszystkich środowisk. I robi swoje.

Rusza „dziesięciolatka”

Argumenty za zmianami programów są z pozoru racjonalne: chodzi o powiązanie dwóch cyklów kształcenia i skończenie z dotychczasową praktyką, w której treści raz przerobione w gimnazjum powtarzało się w szkole średniej. Nowa podstawa programowa zakłada, że uczniowie pierwszych klas liceów czy techników będą kontynuować wątki rozpoczęte w gimnazjum. Sęk w tym, że jedynie w pierwszej klasie. Od drugiej nie ma już mowy o edukacji ogólnokształcącej, zaczyna się ścisła specjalizacja. Cóż z tego, że wreszcie możliwy będzie solidny kurs historii najnowszej, na którą zawsze brakowało czasu, skoro dla uczniów, którzy (już teraz, późną jesienią) wybiorą ścieżkę przyrodniczo-matematyczną, klasyczna nauka historii zakończy się w pierwszej klasie.