Internetowi himalaiści i inni mędrcy

Agata Puścikowska

publikacja 01.02.2018 00:00

Jak obrzucić błotem wszystko i wszystkich, robiąc przy tym mądre miny.

Przy okazji bohaterskiego działania polskich himalaistów na Nanga Parbat swoje pięć minut mieli też himalaiści internetowi. To osobny gatunek himalaizmu, zbudowany i oparty na obejrzeniu w młodości dwóch materiałów telewizyjnych na temat gór (jakichkolwiek) oraz brawurowym, samodzielnym zdobyciu Gubałówki. Była to zresztą akcja najtrudniejsza z możliwych, bo zimowa. Jednak przeprowadzona profesjonalnie i bez strat w ludziach, gdyż kolejka podjechała o czasie i opóźnień nie było. Dojechali na sam szczyt. Zdobyli. No to teraz o himalaizmie wiedzą wszystko, więc piszą. Zresztą gdyby to pisanie, dyskutowanie oparte było na logicznych wnioskach, analizie, jakichkolwiek merytorycznych danych, to jeszcze pół biedy. Ostatecznie gdy dzieje się coś dramatycznego i emocjonującego, trudno o brak komentarzy. Gorzej, że owe komentarze to coraz częściej wiadro pomyj, bluzgów, złośliwości i niegrzeczności. Nazywa się to – w internecie – hejtem. Choć akurat spolszczona wersja angielskiego słowa jest tu jakąś formą eufemizmu.

Opisuje zjawisko niedokładnie i bez wgłębiania się w sedno problemu. Obrazić kogoś, zwyzywać, zniszczyć – to jest wszak mocniejsze i prawdziwsze niż „zhejtować”. Błędem jest nazywanie wszelkich form internetowej agresji hejtem, bo w jakiś sposób rozmydla, wypacza prawdę o głupiej, niepotrzebnej nienawiści. Ten, kto doświadcza internetowego zła, bynajmniej nie czuje się „zhejtowany”, lecz po prostu upokorzony, zmieszany z błotem, upodlony. Najtrudniej chyba jednak pogodzić się z taką internetową nienawiścią, gdy dosięga osób cierpiących, zmarłych, ich rodzin. Gdy dociera do ludzi, którzy są na skraju rozpaczy lub nie mogą się bronić. I nie chodzi tu wyłącznie o jeden przykład, o akcję ratunkową polskich himalaistów. To problem szerszy: gdy umiera ktoś znany, lubiany, niemal od razu rozpoczyna się internetowy sąd. Jaki był, jak (źle) żył, a wręcz, że sobie zasłużył… Internetowi himalaiści obrzucają błotem wspinających się, podają w wątpliwość ich kompetencje i morale, sens cudzego życia. Nie przebierając w słowach i bez zielonego pojęcia o obrażanym człowieku, nie mówiąc już o jego pasji. No przecież z perspektywy ciepłych kapci i miękkiej kanapy można powiedzieć i napisać wszystko. A nawet jeśli cokolwiek wiesz na jakikolwiek temat, to czy naprawdę musisz uderzyć i zniszczyć? Czasem, gdy dzieją się rzeczy trudne i dramatyczne, nie do pojęcia i rozumem, i sercem, gdy przychodzi śmierć, a wraz z nią straszny ból bliskich, po prostu trzeba zamilknąć. •

Dostępna jest część treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.