Spotkanie dla osób chorych na nowotwory. Leczą się, chcą wrócić do zdrowia, by normalnie żyć w ekstremalnej sytuacji. Choć początek jest o 10.00, przychodzą wcześniej. Przygotowują salę, parzą kawę, a przede wszystkim rozmawiają. Gwar jak w ulu. – Czas przed rozpoczęciem spotkania jest bardzo ważny, opowiadają sobie, co się dzieje w ich życiu, wymieniają poglądy na różne tematy, dzielą się swoimi przemyśleniami, po prostu ze sobą są. Czasem opóźniamy początek zajęć, aby im nie przerywać, bo to też jest forma terapii – tłumaczy mi Izabella Dembińska, jedna z założycielek i prezes Fundacji JESTEM, która od ośmiu lat wspomaga osoby nieuleczalnie i przewlekle chore.

W kilkudziesięcioosobowej grupie dominują kobiety. Mężczyzn jest kilku. Czasem podczas spotkania chorym towarzyszy ktoś z rodziny, najczęściej małżonek. Wśród chorych są wolontariusze. Trudno rozpoznać, kto jest kim, nie ma podziału, biorą udział w zajęciach, są częścią wspólnoty. Spotkania odbywają się dwa razy w tygodniu, we wtorki i piątki.