Do pewnego momentu dzieci chętnie pomagają dorosłym. Choć czasami niezdarnie, działają z prawdziwym zaangażowaniem. Niejednokrotnie wymaga to od dorosłych cierpliwości. Coś się stłucze, coś przewróci, ale zabawa jest przednia. Starsze dzieci tracą jednak zapał do uczestniczenia w codziennych domowych obowiązkach, a nastolatki często traktują dom jak pensjonat. Ktoś posprząta, wypierze, ugotuje, poda, pozamiata. Obowiązki domowe bywają w tym okresie prawdziwym zesłaniem, a ich zakres jest negocjowany w niekończących się dyskusjach.

Czy można tego uniknąć? Nie wiem, ale jest kilka sposobów, wykorzystywanych np. u M. Montessori. Są też rodziny, które gotują, sprzątają i dbają o porządek w domu razem z dziećmi.

Od najmłodszego

Dwu- i trzyletnie biegające szkraby z zainteresowaniem obserwują, co robią dorośli. Chętnie też naśladują rodziców, dziadków czy opiekunów w codziennych czynnościach. Moja znajoma, która ma trzyletniego syna, opowiada mi o wspólnym sprzątaniu tak: „Ulubionym zajęciem Antka jest wycieranie kurzu. Robi to z pełną powagą prawdziwą szmatką i spryskiwaczem do polerowania mebli. Kiedy w sobotę zabieramy się całą rodziną do sprzątania, upomina się o swoje narzędzia pracy. Podobnie jest z pomaganiem w ogrodzie. Zamiast zabawkowych ma swoje niewielkie grabki, którymi pomaga mi równać kretowiska na trawniku. Sadził też ze mną roślinki. Wie, które są jego, pielęgnuje je codziennie, co sprawia mu mnóstwo radości”.