Przeglądając Facebooka, natknąłem się na reklamę firmy oferującej szybki montaż małego pawilonu biurowego dla osoby pracującej zdalnie. Budynek, wykonany w stylu skandynawskim, można postawić np. w ogrodzie, kilka metrów od domu. Autorzy projektu przekonują, że dzięki temu rozwiązaniu oddzielenie życia rodzinnego od zawodowego stanie się łatwiejsze. W praktyce osiągnięcie stanu work-life balance jest jednak luksusem zarezerwowanym dla nielicznych. Niezależnie od tego, czy pracujemy w domu, czy w siedzibie firmy, jesteśmy przemęczeni obowiązkami zawodowymi, a to negatywnie wpływa na nasze życie rodzinne. Czy zawsze tak było?

Czas na drzemkę

W wydanej w 1992 r. książce „The Overworked American” („Przepracowany Amerykanin”) ekonomistka Juliet B. Schor zastanawiała się nad tym, dlaczego jej rodacy pracują najciężej w historii. Przy okazji postanowiła przeanalizować kilka epok pod względem czasu poświęcanego na pracę. Przyglądając się antykowi odkryła, że obywatele Aten mieli prawie 60 dni wakacji, a mieszkańcy Tarentum aż pół roku wolnego. W rzymskim kalendarzu wyróżniono natomiast aż 175 dni feriae publicae (święta państwowe), podczas których nie można było prowadzić wymiany handlowej, a publiczne instytucje były zamknięte. To oznacza, że mieszkańcy cesarstwa pracowali mniej niż współcześni Polacy. W bieżącym roku mamy bowiem tylko 113 dni wolnych oraz 253 dni pracujące.