Nasze dzieci chciały wracać do szkoły, a potem podpisały petycję przeciwko temu – mówi Marta z Warszawy, matka trojga dzieci w wieku szkolnym. – Tłumaczyliśmy im z mężem, że przecież tęsknili do ludzi. A oni: będą nas męczyć sprawdzianami albo się zarazimy.

Obawa przed powrotem do ław szkolnych towarzyszyła wielu uczniom. – Każda zmiana wiąże się z jakimiś obawami – zauważa Jan Koziarski, dyrektor pionu marketingu firmy Vulcan sprzedającej oprogramowanie dla szkół. Firma dwukrotnie spytała blisko 5 tys. uczniów o ich doświadczenia związane z nauką zdalną. Jan Koziarski dodaje, że duża grupa uczniów przyzwyczaiła się do nauki w domu. W czerwcu 2020 r. ponad 60 proc. badanych w wieku 9–20 lat mówiło, że wolałoby wrócić do klas. Rok później już prawie co drugi ankietowany udzielił przeciwnej odpowiedzi. – Dzieci szybko przyswajają sobie nowości, więc te wyniki nie są zaskoczeniem – komentuje Koziarski. Jednocześnie młodzi Polacy mają świadomość, że ich relacje z rówieśnikami pogorszyły się. Takiej odpowiedzi udzieliło 30 proc. badanych.

Niezalogowany

W czasie pierwszego lockdownu rodzina Marty zajmowała 3-pokojowe mieszkanie. W salonie pracował ojciec, w pokojach dzieci, każde nad swoim laptopem. Najstarsza córka dostała sprzęt ze szkoły, jeden komputer podarowała ciocia. Druga blokada zastała rodzinę już w nowym, większym mieszkaniu, było więc wygodniej. Mimo to problemy pozostały. – Czasem słyszeliśmy, że nauczyciel się irytuje, bo zadaje pytanie, a z drugiej strony cisza – opowiada Marta. Podczas drugiego lockdownu nauczycielom nie wolno było nakazywać uczniom włączania kamer. Zakaz wprowadzono m.in. po to, by dzieci mające w domu trudniejsze warunki nie stawały się obiektem drwin, ale skutkowało to również tym, że zalogowany uczeń bez włączonej kamery mógł wyjść do kuchni albo oglądać filmy w trakcie lekcji.