Dziecko nie jest własnością rodziców, ale nie jest też własnością państwa. Jednak obowiązuje tu zasada pomocniczości państwa. To rodzice odpowiadają za utrzymanie i wychowanie dzieci, państwo powinno interweniować w sytuacjach absolutnie koniecznych, a nie w ramach ideologicznej inżynierii społecznej.

Skąd pomysł że urzędnik chce dobra dziecka? Dla rodzica pragnienie dobra dla dziecka jest tak naturalne jak oddychanie, dla urzędnika jest to zestaw wytycznych od przełożonych, w przypadku norwegii jest to zastraszenie, maltretowanie, przymusowe wynaradawianie. Gdzie tu jest dobro lewacki trolu? Idź wylewać swój jad na forum tygodnika powszechnego.

GOŚĆ, Niezapomniany artykuł dobrze pamiętam. Albo mówisz o czymś innym albo kłamiesz.
"Nikola płakała, bo w Polsce w tym czasie umierała jej babcia. Służby socjalne nie uwierzyły, że ktoś może płakać z powodu babci, ponieważ więzi rodzinne w Skandynawii są dziś bardzo mocno rozluźnione. Nikola, wbrew swej woli, trafiła więc do rodziny zastępczej. W nocy ...czekał na nią pracownik biura detektywa Rutkowskiego. Zanim rano obudzili się jej opiekunowie i nim postawili na nogi policję, ludzie Rutkowskiego przewieźli dziewczynkę przez granicę." www.gosc.pl/doc/1002626.Krzywda-ze-Szwecji

Proponuję poczytać relacje z innych mediów, tym bardziej, że sprawa była tak szeroko opisywana, że nawet film powstał na motywach tej historii.

Po kolei, Barnevernet pierwszy raz odwiedził rodzinę po sygnale ze szkoły, gdy dziewczynka poskarżyła się, że nie ma własnego pokoju. Reakcją urzędników było przyznanie dopłat, by rodzina mogła wynająć większe mieszkanie. Tak się stało, ale urzędniczki zauważyły, że dziewięcioletnia Nikola bawi się sama. W związku z tym znów urząd zorganizował pieniądze na zajęcia dodatkowe i jazdę konną..

Kolejna wizyta dotyczyła wspomnianej choroby babci, ale urzędniczki pytały przede wszystkim o atmosferę w rodzinie. Matka przyznała wtedy, że w domu są kłótnie, "ciche dni", a córka dostaje "szlabany". Właśnie szlaban był tym, co spowodowało ostatecznie o odebraniu dziecka, matka zabroniła córce spotykać się z rówieśnikami, ponieważ jedna z koleżanek narozrabiała. Karanie dziecka za winę koleżanki to coś, co dla Norwegów jest nie do pomyślenia. Dodatkowo dziewczynka odpowiedziała w ankiecie, że to, co najbardziej ją martwi, to brak pracy matki, która z tego powodu jest cały czas smutna.
Barnevernet początkowo odebrał dziecko na 48 godzin, by dać czas na obserwację rodziny. Warunkiem było zaczęcie poszukiwania pracy przez matkę.

Ostatecznie dziewczynka została porwana przez Rutkowskiego.

Co do rzetelności artykułu który linkujesz, to GN myli nawet tak podstawową kwestię, czy była to Norwegia, czy Szwecja.

Bzdura, byłeś w Norwegii, czy powtarzasz zasłyszane bajki? Dziecko nie jest tam własnością państwa, ani rodziców, po prostu Norwegowie inaczej rozumieją prawa dziecka.

A czy Ty byłeś i widziałeś relacje rodzinne nieszczęśliwych depresyjnych i pijących ukradkiem skandynawów?