Zapraszam do centrum promocji kobiety :-)

http://www.urszulanki-gandino.pl/page002.aspx

Zgadzam się z tezą postawioną w artykule. Sądze, że kobieta w ciąży w Polsce nie mająca środków na wychowanie dziecka może czuć się w sytuacji bez wyjścia, gdzie jednym rozwiązaniem dla niej jest aborcja.

Nareszcie ktoś uczciwie postawił sprawę. Panowie obrońcy życia lubią robić dużo hałasu, ale głównie po to, żeby zbić kapitał polityczny i wypromować się na cudzych tragediach. Jak się chce pomóc, to się działa konkretnie i poza światłem fleszy i kamer. Brawo!

Bardzo dziękuję za ten komentarz. W Polsce powinna być porządna platforma pro-life, aby można było się poznać, wymienić informacje, współdziałać. Obecna sytuacja jest taka, że mamy smutne konferencje, na których występują ciągle te same osoby i mówią ciągle to samo: zorganizowaliśmy wielki marsz za życiem w latach 90-tych, mamy wspaniałą ustawę chroniąca życie (sic!)i jest w ogóle SUPER.
A prawda jest inna. W dniu 26 listopada w Galerii Porczyńskich odbędzie się Sympozjum tzw. obrońców życia (te same osoby, te same teksty), niech kto może przyjedzie, może w końcu odbędzie się merytoryczna dyskusja???
http://www.prolife.com.pl/pg/pl/sympozjum_2011/informacje_rejestracja.html

Pani redaktor nie odkryła Ameryki tym stwierdzeniem, i nie jest to moim zdaniem włożenie, choć widzę, że chyba bezpieczniej dla Pani, jest wrzucenie tego kija w mrowisko.

W dyskusji nad obywatelskim projektem dotyczącym całkowitego zakazu aborcji, wielokrotnie zabierając głos wskazywałem, że brak jest właściwego systemu pomocowego dla kobiety, która decyduje się wybrać nowe życie. Chodziło także o kobiety, które zaszły w tzw. niechcianą ciążę i poza związkiem małżenskim. Nie chodzi tu tylko o przyspieszenie procedur adopcyjnych, gdyby matka chciała oddać to dziecko, ale o realną pomoc finansową i to w dłuższym okresie czasu, a nie tylko jednorazowo, jakiś zasiłek za urodzenie dziecka. Dalej, pomoc socjalną związana z warunkami zamieszkiwania, czy innymi świadczeniami na rzecz matki i dziecka, pomoc zdrowotną w okresie ciąży i po, pomoc psychologiczną związaną z przekonywaniem, że warto urodzić, pomoc prawną związaną z ewentualnym rozstrzyganiem kwestii wynikających z kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, czy sprawy spadkowe. Słowem należy stworzyć całościowy system niesienia pomocy przyszłej matce, dziecku , ale i ojcu, o który nie należy zapominać, a który winien także, a może przede wszystkim wziąźć na siebie ciężar odpowiedzialności za to co się stało i dzieje. To on winien starać się właściwie zadbać o swoją kobietę i matkę swego dziecka. Wielu jednak trzeba pomóc, bo sprawa ich przerasta.

Stworzenie takiego systemu, to oczywiście rola głównie rządu, jego agend, wielu instytucji, władzy samorządowej w terenie. Ale to również rola Kościoła i nas wszystkich.

A zatem proszę zakasać rękawy i do roboty. Tu apeluje także do tych wszystkich, którzy uważają, że ich rola nad ochroną zycia poczętego kończy się w dyskusji na tym portalu i zaspokojeniu chrześcijańskiego sumienia. Moja śp. bacia zawsze powtarzała, że większą sztuką jest wychować, niż urodzić.

Krótkie pytanie: ile dzieci urodziła Pani Redaktor?

Cyt.: "A przynajmniej nie tak, jak mogłaby to zrobić specjalnie powołana instytucja czy fundacja, która w sposób konkretny dałaby matce psychologiczną pomoc, być może dach nad głową, a być może - kupiła wyprawkę. Konkret, konkret się liczy.... "

Pani Redaktor,
po części się z Panią zgodzę, że ogólnie system pomocy "ludziom w potrzebie" w Polsce jest do niczego, ale oprócz tych, co to wygłaszają na konferencjach (ale i wśród nich również) są Ci, co robią ten konkret. I nie potrzeba wielkiego ogólnopolskiego formalnego programu - w każdej niemal decezji można znaleźć pomoc. Np. w Katolickich Osrodkach Adopcyjnych pracują psychologowie, którzy nie tylko zajmują się rodzicami adopcyjnymi, ale i biologicznymi i KAŻDA matka w tz. "niechcianej ciąży" otrzyma pomoc i wsparcie psychologiczne. Np. w Łodzi jeśli ma trudną sytuację oprócz pomocy psychologicznej i duchowej otrzyma dach nad głową w Domu Samotnej Matki, ale i pomoc materialną (wyprawkę, mleko, ubrania, łóżeczko,wózek)z Funduszu Ochrony Macierzyństwa.
Czyli to, co Pani zdaniem powinna otrzymać.
Może system informacji jest kiepski - gdzie szukać pomocy?
A może oprócz tego kometrarza ma Pani jakąś super receptę na poprawę obecnego stanu? Będę za nią wdzięczna, bo jako żywo jestem zainteresowana pracą na rzecz kobiet i rodzin i chętnie skorzystam z rad.
pozdrawiam

Ciekawe że Pani AUtorka " nie zauważyła" całego konglomeratu Domo Samotnej Matki utrzymywanych przez Kościoł.

Taka prawda niestety!Nawołujemy tylko to niezabijania nienarodzonych dzieci, nie dając jednocześnie wsparcia matkom, które są w tak trudnej sytuacji materialnej czy psychicznej, że aborcja wydaje im się jedynym wyjściem z tego "koszmaru". A potem niestety cierpią jeszcze bardziej.

Konieczność powstania organizacji lub fundacji wspierającej kobiety w takiej sytuacji (może opartej na idei nowego feminizmu?) zdecydowanie istnieje. Jak powiedział kiedyś jeden z moich profesorów, ksiądz katolicki, Kościół w Polsce zachowuje się pod tym względem jak sieć telefonii komórkowej - byle "zyskać klienta" a co dalej, to już mniej istotne. To dosyć uproszczone stwierdzenie, ale ma w sobie wiele racji.

Pani Redaktor, jeśli tylko zna Pani grupę kobiet tym zainteresowanych - ja się chętnie przyłączę i pomogę i wesprę.