Moj Kamil...Kamis...pewnie teraz plakala bym z innego powodu niz szczescie gdyby nie Anastasis ...gdyby nie P.Piotr P.Ela ktorzy wyciagneli do tego mojego Kamisia rece...dzieki nim dzisiaj jestem szczesliwa babcia i ciesze sie czysta miloscia mojego syna ktory nadal walczy bo ta choroba nie znika mozna ja uspic ale trzeba byc czujnym...podziwiam go za toze walczy dla siebie o swoje zycie i zyje a teraz ma dla kogo walczyć a ja zawsze bede go wspierac i kochac nauczylam sie madrze nie naiwnie...nic w zyciu nie dzieje sie bez przyczyny...mi tez oczy sie otworzyly ...nie bójcie sie walczyc o swoje dzieci !!!