Obcobrzmiąca, zapożyczona z innych kultur i coraz bardziej wchodząca do naszego języka nazwa, jedna z wielu ( czy to się komuś podoba czy nie , na nasz język wpływają różne czynniki i modyfikują go) ,  jak widać czasem/często jeszcze sprawia, że ludzie zaczynają to dziwnie kojarzyć i w efekcie szufladkować oraz demonizować wszystko co ona oznacza.

Gdy przyjrzymy się znaczeniu tego słowa to łatwo możemy uświadomić sobie, że opisuje ono również coś co jest powszechne i obecne nie tylko w w kręgach i religiach wschodu, ale również w naszym codziennym życiu, w naszym kręgu kultury,  także i we wszystkich odmianach chrześcijańskiej wiary, a w sumie na całym świecie.

Zwyczajnie chodzi o pewne gesty dłoni i rąk, które ludzie od dawna używali i używają na całym świecie, żeby coś wyrazić, okazać czy wzmocnić, w mniej lub bardziej formalny, rytualny  i usystematyzowany sposób. Obecnie różne mamy  (takie, a nie inne,niezaleznie od naszych zapatrywań na to)  mody i wpływy modyfikujące nasz świat , w tym ojczysty język, więc równie dobrze osoba, która tworzyła te ćwiczenia do j.polskiego, mogła użyć słowa mudra w celach edukacyjnych, bo jeżeli miały to być mudry-gesty do piosenki to nie zostało to słowo użyte w znaczeniu religijnym?No ale to chyba mniej atrakcyjne, mniej spiskowe i nie tak emocjonujące tłumaczenie?

Gdyby wymieniona w artykule mama : ) jak  i autorka tekstu doczytały coś więcej i przemyślały to na spokojnie, wtedy być może  mogły by  to swojej córce i czytelnikom  lepiej wytłumaczyć  na gruncie oraz na bardzo wielu przykładach pochodzących z naszej rodzimej polskiej kultury i tradycji, również chrześcijańskiej ( katolickiej), zamiast siać u innych i zaszczepiać w swojej  głowie i głowach swoich dzieci zabobonne lęki przed obcymi słowami, religiami i kulturami.

Zrozumienie, wiedza i związana z tym zdolność rozróżniania jest najlepszą ochroną i sposobem na umacnianie swojej tożsamości, w tym coraz bardziej  złożonym świecie, w którym nie sposób uniknąć bardzo silnego przenikania się wielu kultur, religii oraz związanych z tym nazw i pojęć.
Jeszcze taki krótki przykład rytualnego użycia gestów w liturgii katolickiej, czyli po inszemu mudr (a warto przeczytać całość):

"Dzięki gestom możemy zaangażować się w
pełni, ze swoim duchowo cielesnym potencjałem w akcję liturgiczną. Są one sposobem wypowiadania się jednostki na zewnątrz oraz jej wchodzenia w relację z Bogiem i ze zgromadzeniem liturgicznym.
W codziennym życiu, a także w liturgii wykonujemy bardzo wiele gestów. W pewnym sensie każdy ruch ręki, skłon, spojrzenie może drugiemu coś powiedzieć, a więc wchodzi w sferę gestów przekazujących duchowe treści. Spośród wielkiego bogactwa gestów liturgicznych przyjrzymy się dokładniej gestowi złożonych rąk."
http://ministranci.bialystok.pl/teksty/skladanie_rak.pdf