Bardzo mi się to podoba: albo abstynencja - albo alkoholizm. To takie realistyczne postawienie sprawy. Czekamy na podobnie światłe inicjatywy w sprawie życia małżeńskiego.

Granica między rozsądnym spożywaniem alkoholu a jego nadużywaniem i alkoholizmem jest bardzo cienka. Okazjonalne wypicie lampki czerwonego wina - nieraz dla lepszego zdrowia - jest czymś innym niż konieczność wypicia kilku piw na rozpoczęcie dnia. Ale czasem z jednej lampki robią się dwie, trzy, cztery i ani sam zainteresowany, ani jego rodzina nie potrafią wyłapać odpowiedniego momentu, w którym będzie można łatwo zawrócić. Dlatego właśnie uzależnienie od alkoholu jest takie trudne, bo nikt przecież nie zaczyna od razu od dużych ilości. A sam alkohol również nie jest czymś złym, jeśli się go należycie stosuje. Przecież i Pan Jezus przemienił wodę w wino - i nikt nie ma wątpliwości, że Jego zamiarem nie było upijanie gości weselnych. Moim zdaniem należy przede wszystkim położyć nacisk na przyczyny alkoholizmu - i z nimi walczyć, a nie z samym alkoholem. Bo to zwykle jakiś problem życiowy popycha ludzi do sięgania po butelkę, a nie reklama w telewizji. Mogę się mylić, bo jestem jeszcze młodą osobą - tak to wygląda z mojej perspektywy.

Jest problem z informacją. Jedne statystyki mówią, że pijemy więcej alkoholu inne, że mniej. To które statystyki mówią prawdę? Trzeba by się na coś zdecydować. A ja czytałem nie tak dawno, że producenci alkoholu narzekają, bo pijemy coraz mniej czystej wódki a więcej kolorowej z górnej półki. Tylko, że drogiej wódki nie kupuje się po to żeby się upić.