Typowe bicie piany z jednoczesnym oszczerstwem pod adresem katolickiego społeczeństwa. I mów o sobie w liczbie pojedyńczej.

Nielegalne zawsze były.Z pozwoleniem tzw.świeckiego prawa, to jest największy problem!

Jeśli mordu od śmierci naturalnej odróżnić nie potrafisz to powinni ci zabrać prawo jazdy, bo masz coś ze wzrokiem.

Po to, że nie dla wszystkich "znaczy". Może choć kilka osób przeczyta i zmieni zdanie i pojmie sens Dekalogu i 5 -go przykazania

Tomaszszcz, nie odbieraj tego jako ataku, ale przecież takie dyskusje prowadzili teolodzy i papieże na przestrzeni wieków. Tomasz z Akwinu, Jan z Neapolu, św. Antoninus z Florencji, Martin Azpilcueta, oni wszyscy dyskutowali o tym zagadnieniu, dopuszczając teoretyczną możliwość aborcji w świetle nauczania Kościoła.
Z dokumentów papieskich masz bullę papieża Sykstusa V, który całkowicie zakazał aborcji, ale zaledwie trzy lata później masz konstytucję apostolską (czyli dokument wyższej rangi niż bulla) Grzegorza XVI, który znosił całkowity zakaz aborcji i surowe kary nałożone przez Sykstusa V. Rozważania na ten temat prowadził także papież Innocenty XI, który rozważał możliwość dopuszczenia aborcji w określonych przypadkach (np. w przypadku zagrożenia zabójstwem ze strony rodziny za ciążę poza małżeństwem). W dyskusję wchodzili też kolejni papieże, jak Pius IX, Pius XI, Paweł VI, Jan Paweł II.

Co niby gender ma wspólnego z aborcją?

A co do "neototalitaryzmu materialistycznego", to przypomnę tylko, że najwięcej aborcji na świecie wykonuje się w katolickich krajach Ameryki Łacińskiej, a najmniej w Europie Zachodniej i Ameryce Północnej, czyli w krajach uznawanych za najbardziej przesiąknięte "materializmem". Tak więc chyba powodów należy szukać gdzie indziej, niż w materializmie.

Nieprawda. Jeżeli przyjmujemy takie kategorie, to nadal pierwszą przyczyną śmierci będą samoistne poronienia w początkowym stadium ciąży. Dotyczy to około 40% (niektóre badania mówią nawet o 60%) wszystkich ciąż, zaś przyczynami są zanieczyszczenia środowiska, złe odżywianie, wady genetyczne i inne czynniki. Wynika to z prostego mechanizmu rozwojowego człowieka, nazwanego w skrócie "wszystko albo nic". Jeżeli płód w początkowym stadium rozwija się nieprawidłowo, to organizm go odrzuca. W większości przypadków dzieje się to w pierwszym miesiącu, więc kobieta często nie wie nawet, że była w ciąży.

Ciekawe jak, skoro ogólna liczba aborcji na świecie spada?

Co wspólnego ma Sobór Watykański II z liczbą aborcji?

Dobra, źle postawiłem pytanie, bo przecież wiadomo co wspólnego Sobór Watykański II ma wspólnego z aborcją, mianowicie jako pierwszy sobór powszechny zajął się kompleksowo tym zagadnieniem i ustalił niedopuszczalność aborcji. Wcześniej stanowisko Kościoła ulegało zmianom, w zależności od tego która koncepcja aktualnie przeważała. Generalnie zawsze uznawano aborcję za zło, ale kluczowy w nauce Kościoła był moment otrzymania duszy przez płód. Za granicę uznano normę arystotelesowską, powtórzoną przez Tomasza z Akwinu, że płód uzyskuje duszę po 40 dniach od zapłodnienia. Ten pogląd uznawano za obowiązujący aż do XX wieku. W różnych wiekach inaczej zapatrywano się na samą aborcję, przewidując różne kary w zależności od tego za jaki grzech w danym okresie Kościół uznawał aborcję. Na przykład św. Beda Czcigodny nauczał, że za aborcję przed 40 dniem należy pokutować przez rok, co było karą lżejszą, niż za kradzież. Za aborcję po 40 dniu św. Beda przewidywał już karę jak za morderstwo, choć zwalniał z kary kobiety, które aborcji dokonały z powodu braku możliwości wychowania dziecka, w przeciwieństwie do aborcji mającej na celu ukrycie cudzołóstwa.
Podobnie na sprawę zapatrywał się Kodeks Prawa Kanonicznego z 1140 roku, który obowiązywał aż do 1917 roku. Aborcję za grzech morderstwa uznawano tylko wtedy, gdy płód jest ukształtowany, zaś we wczesnej fazie ciąży, gdy płód nie jest obdarzony duszą aborcja nie była uznawana za grzech śmiertelny. Ten pogląd obowiązywał praktycznie do czasów Soboru Watykańskiego II.
Także do czasów Soboru Watykańskiego II za obowiązującą naukę w tej kwestii uznawano myśl Tomasza z Akwinu, który nie uznawał aborcji za zabójstwo, póki nie nastąpi obdarzenie ciała duszą (40 dzień po poczęciu). Odrzucał natomiast aborcję zaliczając ją do form antykoncepcji, która godziła w sakrament małżeństwa. Pogląd o hylomorficznej naturze człowieka i opóźnionym otrzymaniu duszy potwierdził w 1312 roku Sobór Wiedeński. Stąd też we współczesnych oficjalnych dokumentach papieskich unika się nazywania embrionów "człowiekiem", papieże stosują termin "istota ludzka".
Koncepcja, że człowiek otrzymuje duszę w chwili poczęcia zaczęła rozwijać się dopiero w na przełomie XVII i XVIII wieku, za sprawą kultu Niepokalanego Poczęcia NMP. W 1713 roku ostatecznie rozstrzygnięto tę kwestię, gdy Święte Oficjum uznało pogląd o otrzymaniu duszy w chwili poczęcia za herezję. Przyjęto koncepcję późniejszego otrzymania duszy przez płód, ale bez jasnego określenia konkretnego momentu, tak więc norma Tomasza z Akwinu mówiąca o 40 dniach może, ale nie musi być przyjęta.

Ten stan myśli trwał do czasów Soboru Watykańskiego II, gdy ostatecznie uznano aborcję za zło moralne, niezależnie od przyczyn oraz bez względu na to, czy płód posiada, bądź nie posiada duszy.
Tak więc jak chcesz na coś "zwalać", to na pewno nie na Vaticanum Secundum.

Nie żaden "Dremor", tylko pisał tak papież Sykstus V, gdy wyraźnie rozróżniał płód obdarzony duszą, więc będący człowiekiem, od płodu nieukształtowanego, więc nie będącego człowiekiem. Podobne rozróżnienie stosowali wszyscy papieże zajmujący się tym zagadnieniem, aż do XX wieku, gdy zaczęto mówić o "człowieku" i "istocie ludzkiej", zastępując wcześniejsze sformułowania.

A tak poza tym, to wcale nie jest albo-albo, bo przecież Kościół zezwala na aborcję w celu ratowania życia matki i wcale przez to nie staje się "sługą szatana".

Raczej według Twojego rozumowania, bo ja takiego nie prezentuję. A co do pytania, to Kościół wynosi te kobiety na ołtarze ze względu na ich heroizm, którego nie wymaga, zezwalając na aborcję w przypadku zagrożenia życia. Tym samym nie każdą aborcję Kościół uznaje za "dzieło szatana"

A co do Matki Boskiej, to coś Ci się pomyliło, aborcja istniała na długo przed przyjściem Marii na świat.

Synod Moguncki i podobne jemu penitencjaria wyraźnie rozróżniały aborcję płodu uformowanego i nieuformowanego.

W Dekrecie Gracjana masz kanon Aliquando, w którym Gracjan pisze: "aborcja jest zabójstwem jedynie wówczas, gdy płód jest uformowany". Aborcja nieuformowanego płodu według Gracjana zabójstwem nie jest. Zaś w kanonie Decretum uznaje aborcję za zło tylko w przypadku "jeśli ma na celu zaspokojenie żądzy lub w umyślnej nienawiści".

Tomasz z Akwinu uważał aborcję za grzech, ale nie za morderstwo, jeśli została dokonana przed 40 (w przypadku chłopca) i 80 dniem (w przypadku dziewczynki). Według Tomasza nie można mówić o zabójstwie w przypadku, gdy płód nie posiada duszy, bo nie jest człowiekiem.

O Sykstusie V już pisałem, jego bulla została odwołana przez Grzegorza XVI zaledwie po trzech latach, głównie z tego powodu, że zakaz okazał się przeciwskuteczny, po wprowadzeniu całkowitego zakazu aborcji w Rzymie aborcji przybyło.

Odnośnie Innocentego XI owszem, odrzucił on możliwość uznania dopuszczalności aborcji w określonych przypadkach, ale także za jego pontyfikatu Święte Oficjum odrzuciło jako herezję pogląd, że płód staje się człowiekiem w chwili poczęcia.

Owszem, tyle, że ten zakaz w 1591 zniósł Grzegorz XVI.

To właśnie piszę od początku, nauka Kościoła na temat aborcji ulegała zmianom na przestrzeni wieków. Do czasów Piusa IX, z trzyletnią "przerwą" w czasach Sykstusa V Kościół nie uznawał za równoznaczne z morderstwem aborcji dokonanej przed ukształtowaniem płodu, co było równoznaczne z otrzymaniem duszy.

I teoretycznie Kościół znów może wrócić do wcześniejszej nauki, cofając zakaz Piusa IX.

Fajnie, tyle, że tu nie dyskutujemy na temat wiary, tylko rozważamy temat z zakresu moralności. Wiara jest z grubsza niezmienna, moralność już nie.

A Dremor moim zdaniem, nie jest katolikiem.