W duchu uzupełnienia:
1. Odnośnie ludzi z prawdziwą kondyncją homoseksualną użyłbym słowa "zaburzenie". Według bowiem mojej wiedzy (od znajomych psychologów prowadzących terapię dla homoseksualistów) znkomita większość przypadków homoseksualizmu jest spowodowana zaburzeniami rozwoju dziecka (nadużycia seksualne, brak więzi ojcowskiej itp, które tylko niektórych ukierunkowują w homo). Trwałe w czasie zaburzenie normalnego rozwoju mozna oczywiście nazwać niedorozwojem - nie(do-do normalnej kondycji seksualnej)rozwojem. Tych ludzi matka Kościół uczy traktować w duchu art.2357-2359 KKK.
2. Należy jednak zdać sobie sprawę, że istnieje grupa ludzi, którzy popełniają czyny homoseksualne motywowane czynnikami innymi niż wewnętrzna kondycja seksualna - tu mamy (moim zdaniem) do czynienia z rozpustnikami.
Niezależnie od powyższego Kościół słusznie piętnuje czyny homoseksualne a nie homoseksualną kondyncję osobób homo. To piętnowanie, wobec osób wzmiankowanych powyżej w 1, ma inną funkcję niż wobec osób wzmiankowanych w 2. W stosunku do tych z pkt.2 jest wezwaniem do opamiętania, w stosunku do tych z punktu 1 ma na celu wskazanie problemu i pomoc w dążeniu do wstrzemięźliwości (jako homoseksualista też jesteś najukochańszym dzieckiem Boga i choć niemożliwe może okazać się wyjście z twojej homoseksualnej kondycji, to możesz odnosić nad nią wspaniałe zwycięstwa unikając czynów homoseksualnych, ubogacając w ten sposób swoje człowieczeństwo i Koścół który pragnie byś był z nim w jedności).
W tym miejscu przypomnę jeszcze tylko, że na moralność składają się trzy elementy: uczynek, okoliczności i motywacja. Inna jest ocena moralna czynów homoseksualnych osób z grupy 1 a inna osób z grupy 2, bo choć czyn jest ten sam to inne są okoliczności (przymus wewnętrzny w przypadku osób z grupy 1).