Dzieci Wileńszczyzny

Nadzieja w oczach dziecka to wielkie zobowiązanie…

Chwilę patrzą nieufnie, jak to dzieci. Potem już bardzo otwarte, ciekawe, uśmiechnięte, mimo że goście z daleka. Nie wolno nam o nich zapomnieć… Bo i one pamiętają. Wróciłam z Wileńszczyzny. Tylko trzy dni, a jakby miesiąc. Tyle poznanych ludzi, tyle łez, radości, emocji, wzruszeń. Większość tych osób mówi pięknie po polsku, chociaż zarzeka się: „Nasza mowa nie taka ładna i składna jak wasza”. I trudno przekonać, że kresowy zaśpiew jest niepowtarzalny, brzmi jak wzruszająca muzyka i daje radość oraz dumę: tyle lat, tyle pokoleń, a mowa taka sama… Jednak gdy po polsku mówią dzieci, wzruszenie jest jeszcze większe. „Ja do polskiej szkoły chodzę” – mówi pewnie dziewięcioletnia Maria. „Ja do polskiego gimnazjum” – Weronika marzy, by w przyszłości uczyć się w polskim liceum i studiować na polskiej uczelni. Może w Warszawie? „A ja chodzę do polskiego siedzika – przedszkola” – rezolutna Agatka absolutnie kradnie serce. Wiadomo, imienniczka.

Dziękujemy, że z nami jesteś

To dla nas sygnał, że cenisz rzetelne dziennikarstwo jakościowe. Czytaj, oglądaj i słuchaj nas bez ograniczeń.

W subskrypcji otrzymujesz

  • Nieograniczony dostęp do:
    • wszystkich wydań on-line tygodnika „Gość Niedzielny”
    • wszystkich wydań on-line on-line magazynu „Gość Extra”
    • wszystkich wydań on-line magazynu „Historia Kościoła”
    • wszystkich wydań on-line miesięcznika „Mały Gość Niedzielny”
    • wszystkich płatnych treści publikowanych w portalu gosc.pl.
  • brak reklam na stronach;
  • Niespodzianki od redakcji.
Masz subskrypcję?
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.
«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg