Nie dla kaznodziejów

Wszystko zaczęło się od Stanów Zjednoczonych, a dokładnie książki Adele Faber i Elaine Mazlish pt. „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały. Jak słuchać, żeby do nas mówiły?”. Na jej podstawie Zofia Śpiewak, psycholog z Gdańska, podjęła próbę przeszczepienia tych pomysłów na domowy grunt. Niedługo potem, na prośbę polskiego wydawcy, inni rodzice zaczęli w swoich domach testować amerykańskie pomysły. W efekcie do przetłumaczonej publikacji powstał suplement pt. „Doświadczenia polskich rodziców”, a na jej bazie ogólnopolska Szkoła dla Rodziców i Wychowawców.

Szkoła uczuć

W Tarnowie szkoła działa w Specjalistycznej Poradni Profilaktyczno-Terapeutycznej przy  ul. Szujskiego 25. Początkowo na zajęcia przychodzili pedagodzy i rodzice korzystający z usług poradni oraz ci, którzy borykali się ze znacznymi trudnościami wychowawczymi. Z czasem zaczęli zgłaszać się rodzice chcący wspierać swoje dzieci na każdym etapie ich rozwoju, a przy okazji samemu się rozwijać. – Chcę przestać krzyczeć na dziecko, umieć powstrzymywać negatywne emocje, nauczyć się rozmawiać z dziećmi i ich słuchać – wyliczają rodzice. Szkoła to spotkania grupowe, wypełnione rozmową, ćwiczeniami, odgrywaniem scenek.

To również praca indywidualna i burza mózgów oraz zadania domowe. – Uczestnicy w sposób praktyczny uczą się nazywać uczucia, wyrażać potrzeby, stawiać jasne granice w wychowaniu, a także zachęcać dzieci do współpracy i do samodyscypliny. Uczą się rozwiązywać konflikty metodą bez porażek, uwalniać od grania ról społecznych czy stosować pochwały – wylicza Agnieszka Skołyszewska, realizatorka programu, dyrektorka poradni. Mocną stroną kursu są nie tylko specjaliści prowadzący zajęcia, ale wsparcie samej grupy. Zajęcia organizowane są dwa razy w roku. To blok dziesięciu spotkań, odbywających się raz w tygodniu, w środę od 15.30 do 19.15. – Jest też możliwość zorganizowania kursu przed południem, w poniedziałki od 8.30 do 12.00 – informuje dyrektorka placówki.

Życie pod kapturem

Niewielkie Bucze koło Brzeska. Mieszka tu około 1000 osób, 120 dzieci chodzi do pobliskiej szkoły podstawowej. Pedagogiem jest tu Agnieszka Skołyszewska, realizatorka programu. Dzięki jej zaangażowaniu, przychylności dyrekcji szkoły oraz samorządowców udało się zorganizować kurs dla rodziców. Swój wkład w jego realizację mieli też uczniowie.

– Na spotkaniu dla rodziców uczniowie z klas starszych wcielili się w role dzieci, które w swoisty sposób wyzywają rodziców na słowny pojedynek, z pewną pretensją zarzucając im, że prawią jedynie kazania, „mówią do”, zamiast rozmawiać z nimi, czasami skupieni są na sobie samych – zaczytani w gazetach, zapatrzeni w ekran telewizora. Są niby razem, ale osobno. Dzieci pragną kontaktu i często ich wyzywające zachowania to krzyk: Mamo, jestem tutaj! Tato, wydobądź mnie spod stołu! Zobacz, co kryje się pod burzą włosów zasłaniającą twarz, zobacz, co zakrywa kaptur, usłysz moje wołanie! – opowiada A. Skołyszewska.