Obrońca nienarodzonych

  Czesław Ryszka, Święty XXI wieku Jan Paweł II, Wydawnictwo Salwator Encyklika, diagnozując precyzyjnie cywilizację śmierci, wzywała do odważnego głoszenia kultury życia. „Bronić życia i umacniać je, czcić je i kochać – oto zadanie, które Bóg powierza każdemu człowiekowi, powołując go, jako swój żywy obraz, do udziału w Jego panowaniu nad światem” – podkreślał Jan Paweł II i przypominał, że w ludzkim rodzicielstwie jest obecny sam Bóg. Zwracał też uwagę na wielką godność zarówno dzieci jeszcze nienarodzonych, jak i osób starszych oraz cierpiących. Zdaniem Ojca Świętego akceptacja aborcji jest znakiem groźnego kryzysu ludzkiego zmysłu moralnego. „Oświadczam, że bezpośrednie przerywanie ciąży, to znaczy zamierzone jako cel czy jako środek, jest zawsze poważnym nieładem moralnym. Stąd też prawo cywilne musi być zgodne z prawem moralnym, natomiast sumienie człowieka ma zawsze prymat nad prawem stanowionym”. Chyba jako pierwszy dokument tej rangi, encyklika przynosi słowa pociechy dla matek, które cierpią z powodu wyrzutów sumienia, wywołanych odpowiedzialnością za śmierć swego nienarodzonego dziecka. Jan Paweł II zwracał się do nich słowami: „Nie ulegajcie jednak zniechęceniu i nie traćcie nadziei. Starajcie się raczej zrozumieć to doświadczenie i zinterpretować je w prawdzie”. Pierwszym krokiem jest odkrycie Bożego miłosierdzia. Bóg, Pan życia, proponuje pojednanie z zamordowanym dzieckiem. Czytamy w encyklice: „Odkryjcie, że nic jeszcze nie jest stracone i będziecie mogły poprosić o przebaczenie także swoje dziecko: ono żyje w Bogu”. Drugi więc krok, to otwarcie na sakrament pojednania. I trzeci krok – to zadośćuczynienie, czyli współpraca w obronie innych dzieci i ich matek: „Będziecie mogły uczynić swoje bolesne świadectwo jednym z najbardziej wymownych argumentów w obronie prawa wszystkich do życia. Krew męczenników, jakimi są nienarodzone dzieci, będzie wówczas mogła wydawać swoje owoce”.

Evangelium vitaejest dokumentem, który Jan Paweł II skierował do wszystkich ludzi dobrej woli. Wołał w nim o powszechną mobilizację sumień i wspólny wysiłek etyczny, aby wprowadzić w czyn wielką strategię obrony życia. „Wszyscy razem musimy budować nową kulturę życia”. W tym celu potrzebna jest m.in. praca wychowawcza, w tym wychowanie do płciowości i miłości oraz do odpowiedzialnego rodzicielstwa. Trzeba przyjąć nowy styl życia, oparty na właściwej skali wartości. Wyjątkową rolę w kształtowaniu nowej kultury mają kobiety. Encyklika podsumowuje etyczne nauczanie Jana Pawła II. Rzeczywiście jest jego testamentem, bo przecież ludzkie życie znajduje się zawsze w centrum wielkiego zmagania między dobrem a złem, między światłem a ciemnością.