Kiedy Ania i Zbyszek Kasprzykowie w 21. tygodniu planowanej ciąży szczęśliwi i zakochani szli na pierwsze USG, chcieli się tylko dowiedzieć, jaka będzie płeć ich dziecka. A usłyszeli, że maleństwo nie ma wytworzonego spoiwa wielkiego między dwoma półkulami mózgu. Na tym nie kończyła się lista złych wiadomości. Ich synek cierpiał na przepuklinę przeponową, tak że jelita i inne narządy uciskały płuca, które nie mogły prawidłowo się rozwinąć. Nie wiadomo było, czy po przyjściu na świat złapie pierwszy oddech. Nikt nie mógł przewidzieć, czy z czasem nie ujawnią się dodatkowe choroby. Później okazało się, że Karolek cierpi na głęboki niedosłuch. Ma też kłopoty z przełykaniem pokarmów i musi być dokarmiany dożołądkowo. Kiedy tamtego dnia wyszli od ginekologa, nogi same zaprowadziły ich do kościoła ss. sercanek w Krakowie. – Zaraz potem zaczęły się nasze pielgrzymki między zakonami klauzurowymi z prośbą o modlitwę – pamięta Ania. – Bardziej przeżywałem smutek żony – wspomina Zbyszek. – Przyjąłem straszną wiadomość, ale co miałem zrobić, uciec? To było moje dziecko. Od razu je pokochałem.