Odkrywca

Agresywny

Aktywność i pobudzenie, jakie charakteryzuje życie odkrywcy, pomaga w nasilaniu się innej cechy typowej dla tego etapu rozwoju: agresji. Choć może to dziwnie zabrzmi, chłopcy na etapie odkrywcy okazują miłość i przywiązanie poprzez zapasy, walenie z główki, a czasem nawet bicie. Jasne, że oprócz tego również obejmują, całują i przytulają się, ale widać już, że agresja jako męska odmiana bliskości zaczyna się rozwijać bardzo wcześnie (widzieliście kiedyś, jak dorośli mężczyźni zderzają się „klatami”, żeby uczcić dobre przyłożenie w meczu? To klasyczny przykład pozostałości z etapu odkrywcy).

Agresja odkrywcy może być reakcją emocjonalną oraz sposobem porozumiewania się. Czasami poprzez agresję odkrywca informuje nas, że jest nadmiernie pobudzony. To jest jego sposób na zakomunikowanie dorosłym, że otoczenie, w jakim się znalazł, dostarcza mu zbyt wielu bodźców, aby mógł sobie z nimi poradzić – to dlatego u odkrywców tak często dochodzi do niekontrolowanych napadów złości. Utrata panowania nad sobą to ich sposób, aby powiedzieć: „Jestem zmęczony” albo „Jestem głodny”.

Ciekawski

David: Jedną z mądrzejszych decyzji finansowych podjęliśmy, kiedy synowie skończyli dwa lata. Zaczęliśmy wówczas pakować stare telefony komórkowe, kalkulatory i piloty w ozdobny papier i dawać im je na urodziny i gwiazdkę. Możecie mi wierzyć, próbowaliśmy z zabawkami rozwojowymi, ale bez względu na to, jaki fantastyczny, sprytnie zaprojektowany gadżet przed nimi postawiliśmy, moi synowie zawsze wracali do tych zwyczajnych przedmiotów codziennego użytku. Uważnie przyglądali się kolorowym przyciskom, studiując ich różne kształty i rozmiary, a potem walili w nie z ogromną siłą i jeszcze większą radością. Prawdziwym sukcesem był moment, kiedy udawało im się trafić w przycisk z boku, zmieniający ton i głośność dzwonka. Ciekawość odkrywców nie ma granic. Świat wokół siebie poznają i włączają do swojego za pomocą dociekliwego śledztwa. Na początku swojego rozwoju chłopcy uczą się kinestetycznie, czyli za pośrednictwem dotyku i czucia. W tej fazie często słyszy się: „Pokaż!”, co oznacza: „Chcę to potrzymać!” albo pytanie-szlagier: „Dlaczego?”. Jeśli zdarzyło wam się kiedyś wejść do sklepu z małym odkrywcą, to pewnie sami wiecie, jak wielką ma potrzebę dotykania, trzymania i badania każdego przedmiotu, jaki znajdzie się w zasięgu jego wzroku.

Niezależny

Odkrywcy są niezależni i mają silną potrzebę, aby robić różne rzeczy samodzielnie. To dlatego na tym etapie rozwoju dziecka rodzice często słyszą: „Moje!” albo „Chcę sam”. Odkrywcom należy pozwolić, aby niektóre rzeczy robili sami. W przeciwnym razie będą dążyli do coraz większej niezależności. Właściwie w całej książce będziemy mówili o tym, że chłopcy mają ogromną potrzebę celu i poczucia, iż panują nad swoim życiem. Kiedy damy im możliwość decydowania i kontrolowania określonych sfer, które są bezpieczne i niezbyt ważne na tle całej reszty, to zaspokoimy to ich pragnienie emocjonalne i rozwojowe. Kiedy natomiast nie damy im żadnych możliwości decydowania, a każdą wymianę zdań będziemy traktować jak okazję do pokazania, kto tu rządzi, to nie pozwolimy im zaspokoić tej ich podstawowej potrzeby. Zamiast więc mówić Aftonowi, żeby przestał się ciągle gdzieś wspinać, moja koleżanka znalazła w naszym biurze kilka miejsc, gdzie chłopiec może bezpiecznie realizować swoją potrzebę aktywności i niezależności. Jest świetną mamą, która wie, że jego aktywność, agresja, ciekawość i niezależność stanowią część jego podróży ku dorosłości.