Odkrywca

Zrozumienie

Stephen: W zeszłym roku, tuż po Sylwestrze zorganizowałem z żoną i dwójką naszych starszych dzieci zebranie rodzinne, aby omówić niektóre ze zmian, jakie czekały naszą rodzinę w nadchodzącym roku. Spotkanie odbyło się podczas drzemki moich dwuletnich bliźniaków. Rozmawialiśmy o najróżniejszych rzeczach, od spraw finansowych aż po działalność duszpasterską, która ma wpływ na życie naszej rodziny. Podczas zebrania Elijahowi, który miał wówczas cztery lata, coraz trudniej było się skoncentrować, więc pozwoliłem mu, żeby chodził swobodnie po pokoju i wracał do nas tylko wtedy, kiedy rozmowa będzie go dotyczyła w sposób bardziej bezpośredni.

Odkrywca wymaga, aby jego dorośli opiekunowie rozumieli, że jest skonstruowany zupełnie inaczej niż jego rówieśniczki, dlatego nasze oczekiwania wobec niego również powinny być inne. Mówiliśmy już, że umysł kobiecy wydziela więcej serotoniny, przez co dziewczynkom łatwiej jest siedzieć spokojnie i nie podejmować decyzji pod wpływem impulsu. W rozdziale szóstym bardziej szczegółowo omówimy różnice między procesami, jakie zachodzą w mózgu kobiety i mężczyzny. Tymczasem powinno nam wystarczyć stwierdzenie, że musimy zrozumieć wyjątkowość natury chłopców i odpowiednio na nią reagować.

Mając do czynienia z odkrywcą, musimy na przykład zadbać, aby nasz komunikat był konkretny i bezpośredni. Chłopcy gubią się w natłoku słów. Odkrywcy są znacznie bardziej posłuszni, jeśli kierując do nich jakąś prośbę, nie używa się zbyt wielu słów i nie zadaje zbyt wielu pytań. Lepsze efekty przynosi również, kiedy odkrywca otrzymuje polecenie, a nie pytanie. Zamiast więc mówić: „No dobrze, to teraz powiedz mi, gdzie powinny się znaleźć brudne ubrania, kiedy je zdejmujesz? Na podłodze czy w koszu na brudne ubrania?”, lepiej zwrócić się do dziecka wprost: „Włóż brudne ubrania do kosza”. Może się wydawać, że w ten sposób nie pozwalamy chłopcu samemu odpowiedzieć, jak należy postąpić, ale to się naprawdę sprawdza. Uczenie małego chłopca nie różni się aż tak bardzo od układania psa.

Przekuć teorię w praktykę

Odkrywcy muszą mieć możliwość wyboru i poczucie odpowiedzialności, jasno określone granice i jak najwięcej okazji, żeby się wykazać. Poniżej znajdziecie kilka wskazówek, jak stosować te zasady w codziennej pracy z odkrywcą:

Wskazówka 1:
Nie mieszaj mu w głowie. Odkrywcy nie potrafią przyswajać pojęć abstrakcyjnych, zatem należy mówić dokładnie, czego się od nich oczekuje, i stawiać im jasne, realne granice: „Możesz pograć na komputerze przez dwadzieścia minut. Nastawię minutnik w kuchence. Kiedy zacznie dzwonić, będziesz miał pięć minut, żeby skończyć to, co robisz, i wyłączyć komputer”.