Prosimy o ciszę!

Nervosol schodzi najlepiej

Warszawa od kilkunastu lat opracowuje mapy akustyczne, pokazujące, jak rozkłada się hałas w mieście i w których rejonach przekroczenia norm są największe. Ostatnia taka mapa została pokazana podczas rozpoczętych właśnie konsultacji społecznych. 26 czerwca w biurowcu przy ul. Jasnej wykonawcy mapy oraz urzędnicy tłumaczyli zawiłości badania kilkunastu mieszkańcom, którzy przyszli dowiedzieć się, jak Ratusz chce uczynić życie w mieście znośniejszym. Alicja Sztern, od kilkudziesięciu lat mieszkanka ul. Ryżowej, także ma dość. Od dekady tiry, autobusy, ciężarówki na pobliskie budowy, samochody osobowe, a w nocy motory rozjeżdżają niewielką uliczkę, na której normy hałasu są regularnie przekraczane od co najmniej 2005 roku. – Wszyscy wzruszają ramionami. A ja od rana do późnej nocy wdycham spaliny, dostałam raka krtani. Nad głową mam huk samolotów, a drogowcy nie są w stanie zbudować nawet chodnika – narzeka Alicja Sztern.

Podobne pretensje ma Zenobia Pisklak, której okna wychodzą wprost na wiadukt linii średnicowej. W szczycie co minutę pędzi tędy pociąg, powodując hałas, przy którym w domu trzeba krzyczeć, żeby ktoś usłyszał. Nie mówiąc o oglądaniu telewizji czy spaniu. Korki do uszu i leki na nerwicę w pobliskiej aptece schodzą najlepiej. – A obok jest szpital, Dom Opieki... – wymienia mieszkanka Powiśla.

Urzędnicy rozkładają ręce

– Tory leżą w gestii PKP. Nie możemy ani zbudować ekranów, ani wymienić torów – mówi Paweł Lisicki, odpowiedzialny w Biurze Ochrony Środowiska m.st. Warszawy m.in. za konsultacje społeczne w sprawie hałasu. Ale obiecuje, że uwagi mieszkańców traktuje z całą powagą. Na to liczy Ludwika Grzegorek. Mimo że jej balkon na 10. piętrze jest oszklony, nie potrafi wytrzymać hałasu i wibracji spowodowanych przez przelatujące w kierunku lotniska Babice helikoptery i samoloty. Pani Ludwika nie ma już sił tu mieszkać. – 200 samolotów dziennie – masakra. Pisałam już do Komorowskiego, Gronkiewicz i wszystkich świętych. Ale piloci traktują nasz budynek jak GPS. Lotniczy lobbing jest tak silny, że jedyna rada, jaką słyszymy, to przeprowadzka. A my z mężem mieszkamy tu 40 lat. Dokąd pójdziemy?

Warszawa, podobnie jak wszystkie miasta Unii Europejskiej posiadające więcej niż 100 tys. mieszkańców, zobowiązana jest do prowadzenia długofalowej polityki walki z hałasem. Na podstawie opracowywanych co 5 lat map akustycznych powstaje program ochrony przed hałasem drogowym, lotniczym, szynowym oraz przemysłowym, który staje się aktem miejscowego prawa po uchwaleniu go przez Radę m.st. Warszawy. Wśród proponowanych w aktualnym programie rozwiązań znalazły się niskie płotki akustyczne przy torowiskach tramwajowych, wymiana na cichsze nawierzchni ulic, przy jednoczesnym wykorzystaniu wałów i nasadzeń zieleni, ustawienie kolejnych fotoradarów, zmuszających kierowców do spokojniejszej jazdy, ograniczenie prędkości tramwajów i modernizacja torowisk, także kolejowych, promowanie transportu publicznego i rowerowego, budowa metra i nowych tras tramwajowych. Zadania podzielono na trzy perspektywy, przy czym najszybciej będą realizowane te, które przyniosą największy spadek odczuwalnych przekroczeń, powyżej 10 dB. A ponieważ skala dźwięku jest logarytmiczna, taki spadek dałby w efekcie odczucie dwukrotnie mniejszego hałasu.