Jak doktor z doktorem

Jest też Pani jedyną w Polsce dyplomowaną terapeutką medycyny św. Hildegardy.

Już chyba niejedyną, ale może pierwszą. Natomiast drugiego doktoratu z Hildegardy na pewno w Polsce nie ma.

Wróćmy do kongresu. Kiedy Pani uznała, że był udany?

Jak zobaczyłam radość ludzi. Tu nikt się nie nudził, nikt nie przysypiał, jak zdarza się na innych kongresach. No bo tak: na naszych spotkaniach są wizje św. Hildegardy, jest muzyka, jest czas na herbatkę, kawę, ciasteczko orkiszowe – tak staramy się pokazać tę hildegardową harmonię. A potem przychodzi czas na dobre jedzenie, na lawendowe wino według Hildegardowej receptury, i od nowa – rozmowy, wspólne bycie ze sobą, koncert. Stąd ludzie nie chcą wychodzić!

Ten kongres tym jednak różnił się od pierwszego, że zapadły na nim kluczowe decyzje o przyszłości Stowarzyszenia św. Hildegardy.

Rzeczywiście, mieliśmy tu walne zebranie, wybieraliśmy nowe władze. Zapadła także decyzja o wydawaniu czasopisma, które będzie pomagało w szerzeniu dzieła św. Hildegardy. To jest cel stowarzyszenia. Chcemy także pomóc uaktywnić środowiska, które już to dzieło propagują.

Może więc w przyszłości Legnica nie będzie już tak jednoznaczną stolicą św. Hildegardy w Polsce.

Ten kongres chciano już organizować gdzie indziej! Ale ja jestem legniczanką i na razie kongresy są tu. (śmiech) Tu jest siedziba stowarzyszenia i centrum i mam nadzieję, że tak pozostanie. Choć nie wykluczam, że pojawią się nowe potrzeby.•

Tutaj wszystko się zaczęło

II Ogólnopolski Kongres św. Hildegardy odbył się w miniony weekend w Centrum Spotkań im. Jana Pawła II w Legnicy. Wzięło w nim udział kilkaset osób, głównie ekspertów i sympatyków dzieła św. Hildegardy z Polski i kilku krajów europejskich. Od ubiegłego roku w Legnicy działa Polskie Towarzystwo Przyjaciół św. Hildegardy, tu też mieści się Polskie Centrum św. Hildegardy oraz działa stowarzyszenie „Krąg Przyjaciół św. Hildegardy”.