Dwóch doktorów ratuje tradycję

– Pamiętam, że podczas swojej Pierwszej Komunii św. stałam w wełniaku i ludzie dziwili się, że odpowiadam i śpiewam po łacinie. Mama wszystkiego mnie nauczyła i byłam z tego dumna. Z tego wszystkiego pamiętam tylko Credo. Jak ja dziękuję Bogu, że mogłam znów uczestniczyć w takiej Mszy!

Łzy i wzruszenie

Większość twórców projektu związana jest z liturgią trydencką, ale to nie był główny powód sprawowania Mszy w tym rycie. – Wszystkie osoby, za które się modliliśmy, były chowane w rycie trydenckim. Konsekwentnie realizowaliśmy program, którego intencją było połączenie tradycji i sztuki z kontekstem liturgicznym, a także z lokalnością. Przygotowując się, odkryłem np., jak bardzo prymasi byli związani ze Skierniewicami. To tu prymas Ignacy Krasicki tworzył swoje bajki. W kościele św. Jakuba złożono serce prymasa Antoniego Ostrowskiego, dlatego to w tej świątyni odbył się koncert i sprawowana była Msza. W Brochowie, miejscu chrztu Fryderyka Chopina, modliliśmy się dokładnie w rocznicę jego śmierci. Dla mnie łzy osób, które uczestniczyły w Mszy w Rybnie za Cypriana Zabłockiego, wzruszenie innych, gdy słuchając pieśni, przypominali sobie, jak kiedyś wyglądały pogrzeby, oraz propozycje, by takie Msze połączone z koncertem odprawić w innych parafiach diecezji, są dowodem na to, że warto było to robić – mówi P. Feliga.

– Każdy z koncertów był inny. W Rybnie przyszło dużo młodzieży. W Brochowie wiele osób przyciągnęło nazwisko Chopina. W Skierniewicach dało sie odczuć, że miejscowi są spragnieni takich wydarzeń. Za to w katedrze łowickiej pojawiło się dużo duchowieństwa. Klerycy i młodzi księża mogli doświadczyć tego, jak wyglądała liturgia przedsoborowa – dodaje B. Izbicki. Wydarzenia w Warszawie i Łowiczu zakończyły się koncertem muzyki ludowej. To też nawiązanie do dawnego zwyczaju, kiedy po pogrzebie odbywała się uczta zwana stypą lub konsolacją. Miała ona przynieść pociechę żałobnikom po stracie bliskiej osoby.