Błogosławieni, którzy mają mdłości...

Esencja życia

O radości dzieci, a także gorącej linii z Maryją godzinami może opowiadać również Anna Kłosińska, która – podobnie, jak Monika – spodziewa się trzeciego dziecka. Jej Adwent w stanie błogosławionym również nie zdarza się po raz pierwszy. Pierwszy raz przeżywała go 9 lat temu, nosząc pod sercem Maksia. – Moja pierwsza ciąża od samego początku była zagrożona. Lekarz nawet zasugerował, że jej nie donoszę. Synek szybko chciał się urodzić – wspomina Anna, dla której już wówczas jedynym skutecznym lekarstwem na stres i niepokój były rozmowy z Maryją. To Ona od zawsze była dla niej wzorem żony i matki.

– Jest obecna w naszym życiu jak członek rodziny. Była z nami w dniu ślubu, który braliśmy 15 sierpnia, była przy dwóch porodach. Jest też, gdy dzieją się trudne rzeczy, gdy dopadają nas choroby i wówczas, gdy kroimy chleb i siadamy do stołu. Nie inaczej jest i teraz, kiedy spodziewamy się trzeciego dziecka. Tym razem jego narodziny zbiegają się z narodzinami Jezusa. Patrząc na swój brzuch, czując ruchy dziecka, cieszę się, że jego rówieśnikiem będzie Jezus. Muszę przyznać, że to niezwykłe doświadczenie. Nieraz, pisząc kartki świąteczne, życzyłam swoim bliskim, by Jezus był dla nich źródłem nadziei, lepszego jutra. Teraz to się spełnia w kontekście mojego trzeciego dziecka. Póki co, nie mamy ani bardzo dobrych warunków, ani końskiego zdrowia. Mamy jednak coś znacznie cenniejszego. Mamy miłość, której owocem są nasze dzieci. I choć wiem, że to, co powiedziałam, brzmi jak banał, to jest to esencją nadającą sens naszemu życiu. Pieniądze, zdrowie dziś są, jutro ich nie ma. I odwrotnie. Nie zmienia się jedynie moja miłość do dzieci i Gerarda – zdradza Ania, przy której łóżku stoi już spakowana torba do szpitala. Wyprasowane koszulki, pieluszki, czapeczki i śpioszki bardziej niż wieniec z czterema świecami przypominają o Adwencie. Tym Jezusowym i tym rodzinnym.

– Patrząc na swoich synów i męża, co chwilę przeżywam wzruszenie. Nie mogę się nacieszyć ich pomocą, delikatnością i reakcjami. Chłopcy co chwilę przytulają się do brzucha, głaszczą go i całują. Alek kilka razy dziennie powtarza, że kocha dzidziusia. Maks przynosi mi herbatę i sprząta. Gerard przejął na siebie większość moich obowiązków. Wspiera mnie na każdym kroku. A ja? W ostatnim miesiącu połykam kilogramami książki związane z duchowością. W ten sposób pogłębia się moja relacja z Bogiem, ale i więź z dzieckiem. Śmiało mogę powiedzieć, że Maryja zaprosiła mnie do duchowego SPA, w którym poddawana jestem zabiegom modelującym duszę – dodaje Ania.

Mąż od Józefa, Jaś od Maryi

Również Joanna Brudnowska nie ukrywa, że informacja o poczęciu dziecka była dla niej małym zaskoczeniem. Ale pojawienie się malca przyjęła z wielką radością. – Od jakiegoś czasu myśleliśmy o drugim dziecku. Pierwsze poczęło się po pielgrzymce na beatyfikację Jana Pawła II – wspomina Joasia. – Tak po prawdzie to ja mam trójkę dzieci. Jedno urodzone, drugie pod sercem, a trzecie w duchowej adopcji. Od lat obrona życia jest mi bardzo bliska. Kończąc jedną duchową adopcję, rozpoczynam nową. Należę też do róży różańcowej rodziców. Modląc się za całą trójkę, nie mam wątpliwości, że dzieci nie są naszą własnością. Ich życie wpisane w wieczność należy do Boga, który powierzył je naszej opiece. Naturalną więc rzeczą jest to, że powierzamy je Bogu, że je „omadlamy” i że o sprawach ich wychowania rozmawiamy z Maryją – mówi Joasia, która myśląc o Adwencie i zbliżającym się Bożym Narodzeniu, nie zapomina też o św. Józefie.

– On mi wymodlił męża. Gdy byłam jeszcze w liceum, za pokutę ksiądz zadał mi ofiarowanie 9 Mszy św. za przyszłego męża. Pokutę odprawiłam. I od tego czasu każdego dnia zaczęłam się modlić do św. Józefa o małżonka. Dziś proszę go, by uczył męża odkrywać coraz większą radość z ojcostwa. Z dnia na dzień widzę, jak to się spełnia. Urodzony w Narodowy Dzień Świętości Życia Jaś, który jest dla mnie prezentem od Maryi, i maleństwo ukryte pod moim sercem mają rewelacyjnego tatę – przyznaje wzruszona Asia.