Babska solidarność

Załatwimy także perukę

Spotkania amazonek to nie tylko babskie pogaduszki, które też są potrzebne i czasami zastępują psychoterapię, ale przede wszystkim podejmowanie działań na rzecz wsparcia i realnej pomocy, choćby w znalezieniu peruki, protezy piersi czy w innych sprawach. – Kiedy w dwa tygodnie po pierwszej chemii wyszły mi włosy, czułam się zdruzgotana – mówi pani Marta. – To było na kilka dni przed Wielkanocą. Wiosna, święta, a ja bez włosów. Nie wiedziałam nawet, gdzie mogłabym szukać peruki. W Tarnobrzegu był malutki sklepik, wybór praktycznie żaden. Dopiero brat pomógł mi. Pojechał ze mną do Rzeszowa do specjalistycznego sklepu, gdzie pani dobrała mi doskonałą perukę. Od razu poczułam się o niebo lepiej. W ramach spotkań odbywają się wykłady, pokazy poświęcone różnorodnej tematyce, począwszy od profilaktyki w chorobie nowotworowej, poprzez zagadnienia związane z właściwym żywieniem, sposobem życia, odpowiednim doborem ćwiczeń, aż po tak arcybabskie sprawy jak: moda, wizaż, kosmetologia i fryzjerstwo.

– Każda z nas chce dobrze wyglądać, a takie porady wizażystek, stylistek są bardzo przydatne – zauważa pani Marta. – Podpowiadają, co należy zakamuflować, co uwypuklić, jak dobrać fryzurę, kolory odpowiednie dla karnacji, a także kroje ubiorów podkreślające atuty naszej figury. – Są to z pozoru błahe sprawy, ale ważne dla kobiet. Mają one bowiem niebagatelny wpływ na kondycję psychiczną, a ta jest bardzo istotna. Dlatego organizujemy warsztaty z psychologami oraz, w razie potrzeby, indywidualne sesje – informuje Anna Pietryka. – Zapewniamy również rehabilitację, prowadzoną przez Ewę Prokop, kierownika Zakładu Rehabilitacyjnego w Szpitalu Wojewódzkim im. Zofii z Zamoyskich Tarnowskiej. Wcześniej korzystałyśmy z pomocy Marysi Toś, pracującej w Stacji Caritas przy parafii na Serbinowie. To były prawdziwe sesje rehabilitacyjne dla ciała i dla ducha. Tarnobrzeskie amazonki, jako kobiety pełne energii, dają jej upust w organizowaniu i udziale w różnego rodzaju inicjatywach i wydarzeniach. Uczestniczą w marszach propagujących profilaktykę badania piersi, zawodach sportowych, przyłączają się do odbywającego się w szpitalu dorocznego Dnia Walki z Rakiem, organizują w szkołach ponadgimnazjalnych lekcje, podczas których uczą samobadania piersi. A dla swojej przyjemności każdego roku odbywają parodniowe wycieczki objazdowe.

Bez wiary ani rusz

Amazonki zgodnie podkreślają, że w walce z chorobą tak samo ważna jak leczenie jest wiara w Bożą opatrzność. – Bez wiary w Boga, w opiekę Matki Bożej bardzo trudno byłoby mi pokonać chorobę – zwierza się pani Marta. – Wiara jest jak dodatkowe, a może nawet najważniejsze lekarstwo. – Ona daje siłę, wzmacnia ducha i ciało i nastraja optymistycznie – dodaje pani Wanda. Kobiety zgodnie zauważają, jak duże oparcie i motywację dają im doroczne ogólnopolskie pielgrzymki amazonek na Jasną Górę. Kiedy widzą tysiące kobiet, dotkniętych tą samą chorobą, czują tkwiącą w nich siłę czerpaną m.in. z wiary.

O potrzeby duchowe amazonek od samego początku, od 15 lat, dba ks. prał. Michał Józefczyk. W każdą drugą środę miesiąca w swym zabieganiu zawsze wygospodarowuje pół godziny na wspólną modlitwę z kobietami, na pocieszenie, dobre, ciepłe słowa. Każdego roku we wspomnienie św. Agaty, patronki osób dotkniętych chorobami piersi, sprawuje dla nich i ich rodzin Mszę św. Nie inaczej było również w tym roku, który dla Klubu „Pomocna Dłoń” jest szczególny, przypada w nim bowiem 15-lecie działalności tarnobrzeskiego stowarzyszenia amazonek. Z tej okazji 5 lutego w kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy ks. Józefczyk wspólnie z ks. kan. Tadeuszem Zeńką sprawowali Mszę św. inaugurującą jubileuszowe obchody. Podczas uroczystości kapłani udzielili wszystkim chętnym sakramentu namaszczenia chorych. Amazonki w dowód wdzięczności za kilkunastoletnią duchową posługę w ramach podziękowania złożyły w darze ornat. – Uroczystość św. Agaty jest dla nas szczególnym wydarzeniem, tego dnia wspominamy bowiem naszą patronkę – wyjaśnia Anna Pietryka. – Dlatego każdego roku spotykamy się 5 lutego w kościele na Serbinowie na Mszy św.