Nasze drogie dzieci

Gdyby komuś się wydawało, że te 176 tysięcy to kwota zaniżona, spieszę poinformować: tyle pieniędzy starczy na zaspokojenie tylko najbardziej podstawowych potrzeb dziecka. Tak wyliczyli eksperci z Centrum im. Adama Smitha. Według nich koszt wychowania jednego dziecka mieści się w przedziale od 176 do 190 tys. zł, dwójki dzieci – od 317 tys. do 350 tys. zł, a trójki – od 421 do 460 tys. zł. Od razu trzeba dodać, że według innych wyliczeń zamożniejsi rodzice, których stać na zajęcia dodatkowe ułatwiające start zawodowy dziecka, jak np. kursy językowe, a także finansowanie rozwoju jego zainteresowań, zapłacą za wychowanie dziecka 280 tysięcy. A wydatki tych, którzy mogą sobie pozwolić najpierw na nianię, a potem na prywatną, prestiżową szkołę i ekskluzywne zajęcia dodatkowe, sięgają nawet 510 tysięcy.

Po pierwsze: edukacja

Tak czy inaczej, ci z nas, którzy mają dzieci, z pewnością zrobią wszystko, żeby zapewnić im jak najlepszy życiowy start. Pewną pociechą może być to, że najważniejszą formą zadbania o przyszłość finansową dziecka nie jest gromadzenie dla niego pieniędzy, tylko nakłady, które ponosimy na jego edukację. – Rzeczywiście, edukacja oraz wychowanie są ważniejsze niż zapewnienie pieniędzy na start w dorosłe życie. Dlatego nawet jeśli rodziców stać na zapewnienie dziecku wszystkiego, w pierwszej kolejności warto nauczyć je finansowej zaradności i odpowiedzialności. Wskazywanie właściwych postaw i zachowań, motywowanie oraz wspieranie dziecka w rozwijaniu różnorodnych umiejętności – a w późniejszym wieku także nauka racjonalnego dysponowania otrzymanymi od rodziców pieniędzmi – sprawi, że dziecko będzie potrafiło samodzielnie radzić sobie w życiu. Kupując dziecku wszystko, pozbawiamy go uczucia satysfakcji, jaką sprawia realizacja postawionych sobie celów.

Dlatego jedną z miar odpowiedzialnego wychowania jest nauczenie dziecka, by umiało własnymi siłami osiągnąć to, co mogłoby „za darmo” otrzymać od rodziców – twierdzi Tomasz Michalak z Union Investment TFI. Inwestycja w wykształcenie to nie tylko wybór odpowiednich szkół czy osobiste uczenie dziecka zasad prowadzenia domowego budżetu. To także, a może raczej przede wszystkim, właściwy przykład. Jeśli sami żyjemy na kredyt i nie kontrolujemy własnych wydatków, możemy być pewni, że dziecko bardzo szybko to zauważy. Rezultat będzie opłakany. Małe dziecko ślepo naśladuje rodziców i w myśl zasady „czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci” będzie kiedyś powielało nasze błędy. Z kolei duże dziecko jest krytyczne wobec rodziców. I wszelkie nasze mądre porady będą przez nie z góry odrzucane, jeśli nie będą się pokrywały z naszym zachowaniem. A więc najlepiej zabezpieczamy przyszłość dziecka, jeśli sami postępujemy mądrze i rozsądnie.

Ziarnko do ziarnka

Wszystko to oczywiście nie znaczy, że możemy zlekceważyć potrzebę odkładania pieniędzy z myślą o przyszłości dziecka. Pokolenie dzisiejszych pięćdziesięciolatków po wejściu w wiek dorosły doceniło, jak wielką dla nich pomocą było chociażby gromadzenie przez ich rodziców wkładów na mieszkanie spółdzielcze na tzw. książeczkach mieszkaniowych. Wiemy, że w PRL-u na mieszkanie czekało się nieraz kilkanaście lat. Jeśli ktoś zaczynał oszczędzać dopiero jako dorosły, jego droga do własnego M3 czy M4 (jak wówczas nazywano standardowe mieszkania w bloku) była znacznie dłuższa niż tych, dla których zaczęli zbierać już rodzice. Jednym z warunków przesuwania się w kolejce do mieszkania było bowiem zgromadzenie pełnego wkładu.

Nawet więc w peerelowskiej rzeczywistości niedoboru mieszkań oszczędzanie na swoje lokum miało sens. Teraz, kiedy posiadanie pieniędzy gwarantuje możliwość zakupu, ta reguła staje się jeszcze bardziej oczywista. Specjaliści twierdzą, że możemy być spokojni, jeżeli co miesiąc na przyszłość dziecka odłożymy 500 złotych. Nawet gdybyśmy trzymali te pieniądze na zwykłej lokacie, po 20 latach zgromadzimy bowiem 120 tysięcy samego kapitału, nie licząc odsetek. Nie powinniśmy się jednak zrażać, jeśli nie stać nas na tak poważne oszczędzanie. Pamiętajmy, że nawet drobne kwoty odkładane regularnie po latach tworzą spore sumy. Zwłaszcza, że możemy te kwoty zainwestować lepiej niż w zwykłą lokatę. Warto podkreślić, że oszczędzanie dobrze zacząć już wtedy, kiedy dziecko jest zupełnie małe i wzrost wydatków odczuwany przez młodych rodziców jest jeszcze niewspółmiernie niski w porównaniu do obciążeń ponoszonych przez nich w momencie, gdy dziecko podrośnie.