Tabliczka mnożenia miłości

Sens życia

Gdzie w tym wszystkim wiara? – Na pierwszy miejscu! Dawała nam siłę. To dzięki Bogu udało się zbudować tak silny związek – odpowiada pani Halina. Oboje wychowali się w katolickich rodzinach i wyniesione z domu prawdy Boże oraz zasady dobrego postępowania przekazali z wielkim zaangażowaniem dzieciom. Uczyli pacierza, katechizmu, a potem swoją postawą dawali im doskonały przykład. Do dzisiaj rozmawiają z dziećmi na temat spraw religijnych, zwracają uwagę, gdy trzeba, przypominają. Może nie zawsze wychodzi kolorowo, ale swój obowiązek rodzicielski wykonali i do końca swoich dni będą wykonywać. – Zawsze powtarzam, że tabliczkę mnożenia i katechizm znam doskonale dzięki wychowaniu dzieci – przyznaje ze śmiechem małżonka.

Sami także pilnują codziennej modlitwy rano i wieczorem. Lubią odmawiać wspólnie Różaniec. – W partyzantce, gdy mijaliśmy kościół, ojciec zawsze mówił: „Wstąpmy na zdrowaśkę”. Jako dziecko widziałem, gdy wstając z łóżka, zaczynał dzień znakiem krzyża. Nie opuszczał nigdy niedzielnej Mszy św. – mówi ze wzruszeniem pan Zbigniew.

Gdy ich zapytać o receptę na długowieczne małżeństwo, państwo Lazarowiczowie wzruszają ramionami. Nie potrafią tego ująć w kilku zdaniach. Mogą jedynie opowiedzieć o sobie i, rzeczywiście, ich przykład najlepiej wszystko pokazuje. – Rozwód? Nie przyszedł nam nigdy nawet do głowy. Nie dopuszczaliśmy takiej myśli. Małżeństwo się zawsze naprawia, leczy, a nie grzebie w piachu – tłumaczy pani Halina.

Po 64 latach patrzą na siebie z taką samą miłością jak wtedy, gdy śpiewali w chórze. Dojrzeli, a życie odcisnęło piętno, ale nie zmieniło serca. – Największym szczęściem, jakie mnie w życiu spotkało, jest moje małżeństwo – stwierdza pewnie 90-latek. Po chwili namysłu dodaje: – Ludzie mają pieniądze, żyją w dostatku, ale szczęścia nie kupią. Bez niego czują się niespełnieni. Dlatego obydwoje dziękujemy Bogu za siebie nawzajem.