Komunijne bale? Nie u wszystkich

Agnieszka Porzezińska

dziennikarka, prowadząca program „Moda na rodzinę” w TVP ABC

Wraz z mężem przygotowywaliśmy do Pierwszej Komunii św. troje dzieci. Za każdym razem bardzo się staraliśmy wykorzystać ten moment do nawiązania przyjaźni dziecka z Bogiem. Skupialiśmy się na tym, by opowiedzieć córkom, jak bardzo są przez Boga kochane i jak bardzo zależy Mu na ich szczęściu. Staraliśmy się, by pierwszą spowiedź przeżyły w duchu „w czym mogę się jeszcze poprawić”, a nie „jakim jestem strasznym grzesznikiem”. Na Eucharystię i uroczysty obiad zaprosiliśmy tylko tych, przez których nasze dzieci czują się najbardziej kochane i z którymi mają więź. Na początku przyjęcia przedstawialiśmy wszystkich gości, by każdy poczuł się ważny i by zaproszone osoby szybciej się ze sobą oswoiły. Mąż na każdą ważną okoliczność rodzinną układa rymowankę, więc i tego dnia córki dostały wierszyki o sobie: o tym, kim są dla nas, co wniosły w nasze życie, co jest dla nich ważne. Za każdym razem przygotowywałam dla wszystkich zgromadzonych konkurs wiedzy o córkach. Mamy też tradycję dawania prezentów, ale wprowadziliśmy zasadę, że dzieci nie otwierają ich w czasie przyjęcia, ale dopiero wieczorem, po pożegnaniu wszystkich gości. Za każdym razem mieliśmy marzenie, by dziecko przystępujące do Pierwszej Komunii św. czuło, że to jest jego dzień, jego święto, żeby przeżyło choć namiastkę nieba na ziemi i zasypiało, mówiąc: „To był najszczęśliwszy dzień w moim życiu”.

Wojciech Dąbrowski

dziennikarz radiowej Jedynki, tata czworga dzieci

Przygotowanie do Pierwszej Komunii św. trwa w mojej rodzinie od… urodzenia dziecka. Msza w niedzielę, wspólna modlitwa wieczorna, Różaniec – te codzienne praktyki religijne tworzą atmosferę, w której dziecko się wychowuje. Jeżeli widzi, że rodzice często przystępują do Komunii, to chce tego samego. To ułatwia rozmowę i tłumaczenie, czym jest Msza św. i Komunia. Mamy to szczęście, że w przygotowanie dziecka do Komunii poza rodzicami angażuje się też szkoła. I to tak na serio. Genialnym pomysłem jest wcześniejsza spowiedź – pół roku przed Pierwszą Komunią. Dziecko uczy się, że pojednanie i pokuta to odrębny i równie ważny sakrament. Zanim przystąpi do Komunii, może się już wiele razy wyspowiadać, przez co kształtuje sumienie. Czasem się słyszy, że dzień Pierwszej Komunii to dzień pełen stresu. A dlaczego nie oczekiwania i radości? Jeżeli Mszę komunijną uzna się za najważniejszy punkt dnia – to nie ma żadnego stresu. Często sami sobie tworzymy pola stresu. Rodzice zastanawiają się nad sprawami drugorzędnymi: a co gdy będzie padać? A co jeśli Msza się przeciągnie i goście będą głodni? Dziecko myśli: co dostanę na prezent? Czy to, co sobie wymarzyłem? Co sobie kupię za kasę z Komunii? Czy starczy na nowego smartfona? Staramy się więc te „dziecięce stresy” eliminować i wcześniej prosimy gości, żeby prezenty były symboliczne i miały charakter religijny: książki, figurki. Tłumaczę wcześniej gościom, że tego dnia największym prezentem dla dziecka jest Pan Jezus. Jeżeli ktoś źle się czuje z „marnym” prezentem, bo jak tu przyjść na Komunię z książką, to sugeruję, aby to „coś” większego wręczył kilka tygodni przed tym wydarzeniem lub po nim. Bez okazji. Na uroczystość do kościoła zapraszamy kogo się da: znajomych, sąsiadów, kolegów. Na obiad po Komunii – chrzestnych, najbliższą rodzinę i przyjaciół. Wybieramy restaurację z prostego powodu – przez cały czas możemy być razem, bez biegania do kuchni, ciągłego podgrzewania, donoszenia, odnoszenia i mycia. Zwykle ograniczamy się do obiadu z deserem. Bez alkoholu – ma się rozumieć.

Dominika Figurska

aktorka, mama pięciorga dzieci

Troje naszych dzieci już przystąpiło do Pierwszej Komunii św. Najmłodsi chłopcy nadal na ten wielki dzień czekają. Dla mnie w przygotowaniu dziecka do tego dnia najistotniejszy jest wymiar religijny. Wspólne Msze św., wspólna modlitwa, uczestniczenie w konferencjach na temat Komunii św. Wiem, że czasem rodzice ich unikają, a to błąd. Warto przypomnieć sobie prawdy wiary, ukierunkować myśli na Pana Boga. Wtedy nie będzie dla nas problemem to, by nie skupiać się na sprawach materialnych. Wiem też, że rodzice uczestniczący w konferencjach pierwszokomunijnych po latach bycia poza Kościołem i wiarą nawracali się. I razem z dzieckiem, z czystym sercem, szli niejako do pierwszej Komunii po wielu, wielu latach. W naszym domu najważniejsze jest przygotowanie duchowe dzieci. Nie przywiązujemy dużej wagi do przyjęcia. Najchętniej sama robiłabym je w domu. Jednak niezbyt wielkie mieszkanie stwarza problem organizacyjny. Dlatego zapraszamy naszych gości na obiad do restauracji. Profesjonaliści przygotują przyjęcie, a my możemy cieszyć się nim razem z gośćmi. Stroje komunijne zawsze są jednakowe, wybierane przez szkołę dzieci. To model, który mi najbardziej odpowiada, bo nie ma problemu z wyborem sukienek, nie ma niepotrzebnych emocji. A prezenty? Skromne. Książki, obrazki religijne, pamiątki związane z dniem Pierwszej Komunii św. Jeśli chrzestni czy babcie chcą sprawić dziecku większy prezent, prosimy o przekazanie go w terminie późniejszym, na przykład na Dzień Dziecka.