Jakie są wnioski z raportu „Postawy Polaków wobec rodzicielstwa i ojcostwa”

Krzysztof bardzo często odbiera swoje niepełnosprawne dziecko z przedszkola. Prawie nigdy nikt tam z nim nie rozmawia. Wszelkie wiadomości otrzymuje od żony, która szczegółowo jest instruowana o postępach dziecka. „Czy to sprawiedliwe?” – pyta sam siebie i czuje wewnętrzną irytację. To nie pierwszy raz, kiedy jako ojciec traktowany jest jak postać drugoplanowa. – Taki człowiek do spraw zadaniowych. Przywieź, odwieź, zarób, ale nie pytaj – i tak nie zrozumiesz. Poza tym – od kiedy ojcowie interesują się dzieckiem? – zdaniem Tomka ten stereotyp myślowy nadal pokutuje w naszym społeczeństwie, chociaż sytuacja coraz bardziej się zmienia.