Szkoła to życie

To uroczystość naprawdę niepowtarzalna, bo ku czci Archanioła Michała i… równie walecznych ludzi. Tych, którzy dziesięć lat temu szukali wsparcia u możnych tego świata i tam go nie znaleźli. Ludzi, którzy nie poddają się zbyt łatwo, a których determinację docenił Kościół. – Kardynał Henryk Gulbinowicz zaufał intuicji ówczesnego dyrektora Caritas, ks. Derenia, i zaryzykował – wspominają po latach o rozmowach między komitetem walczących o szkołę a kurią wrocławską. – Wrażliwość zarówno mieszkańców, jak i naszego kardynała ocaliła nie tylko szkołę. Ocaliła życie – dodaje dzisiejszy proboszcz,  ks. Adam Woźniak.

Tysiące i setki

2000 kubków białych, 500 kubków brązowych, 1000 tekturowych tacek, 500 kompletów sztućców, 1000 serwetek, 50 m obrusu i jeszcze 500 rożków na frytki – wszystko po to, by goście i parafianie mieli możliwość skosztowania specjałów, ciast, grillów i zup uszykowanych specjalnie dla nich przez parafialne gospodynie. – Ale najpierw uroczysta Msza św. – zaznacza proboszcz i wspomina o sympatycznej wizycie u kard. Henryka Gulbinowicza, który żartuje, że zapraszanie go na takie uroczystości to spore ryzyko dla organizatorów. Wiek robi swoje, a śmierć, zabierając jego przyjaciela, kard. Deskura, przypomniała o sobie bardzo wyraźnie i upomina się o respekt. Niemniej mieszkańcy Wir, Wirek, Tąpadła, Kątek oraz pobliskiego Zebrzydowa z przejęciem oczekują na swego dobrodzieja.

– To są wioski, z których pochodzą nasze dzieci – wyjaśnia Mariola Wyderka, dyrektorka placówki będącej – odkąd powstała diecezja świdnicka – szkołą świdnickiej Caritas. – Postanowiliśmy w tym roku świętować zarówno doroczny festyn parafialny, jak i okrągłą rocznicę powstania naszej szkoły – mówi duszpasterz z Wir. – Zresztą jest to oczywiste i naturalne także z tego względu, że współpraca między parafią a szkołą układa się doskonale. Wspieramy się i wiemy, że możemy na siebie liczyć – podkreśla.

Nie damy!

Kiedy na przełomie wieków wkraczała kolejna reforma edukacji, masowo zaczęto likwidować małe, wiejskie szkoły. Mieszkańcy z przerażeniem patrzyli, jak zamykane są nierzadko jedyne ośrodki kultury ich małych ojczyzn. Taki los spotkał m.in. szkoły w Białej, Mysłakowie, Wirach i w Zebrzydowie. W tych dwóch ostatnich wsiach rodzice zbuntowali się przeciwko dyktaturze racji ekonomicznych. Szkoły ocalały, ale dzisiaj jedynie ta w Wirach spokojnie patrzy w przyszłość, bo dla zebrzydowskiej niepublicznej szkoły podstawowej miniony rok szkolny był ostatnim w historii.