Wykorzystać tę szansę

Właśnie trwa doroczna wielka przygoda każdego stypendysty fundacji, za jaką uważany jest w ich środowisku wakacyjny obóz. Tym razem „żółte koszulki” goszczą w Lublinie, który przemierzają śladami bł. Jana Pawła II i poznają miasto z jego ofertą edukacyjną. Być może zauroczy kogoś lubelska starówka, zachwycą cenne malowidła w kaplicy Trójcy Świętej na zamku i przyciągnie na dobre pięć lat atmosfera KUL-u albo innej z kilku uczelni. Miastu poety Józefa Czechowicza przygląda się także około trzydziestu gimnazjalistów i licealistów z naszej diecezji. Jak mówili przed obozem, ten letni wyjazd organizowany przez fundację to jest coś, na co warto czekać cały rok. Dwudniowy zjazd diecezjalny, który poprzedził obóz, był dobrą przygrywką do spotkania z blisko dwoma tysiącami innych młodych ludzi, którzy korzystają z pomocy fundacji papieskiej.

Coś niezapomnianego

Nie ma w Lublinie Ilony Rybickiej z parafii Bulkowo, ponieważ jako tegoroczna maturzystka weźmie udział w obozie przyszłych studentów we wrześniu razem z młodzieżą z miasta uniwersyteckiego, gdzie podejmie studia. Żałuje? Oczywiście. – Pamiętam, że przed pierwszym obozem bałam się jechać  do obcych ludzi, sama. Ale z roku na rok było coraz lepiej i teraz naprawdę żałuję, że nie mogę być w Lublinie. Wszystkim wydaje się, że dla nas, stypendystów, to tylko obowiązek, ale tak nie jest. Gdy spotykamy się na obozie, a tam jest dwa tysiące ludzi, razem śpiewamy, razem się modlimy, tworzy się jakaś magia. To jest coś niezapomnianego. Na obozie jest modlitwa, bo codziennie mamy Msze św., ale są też na przykład pogodne wieczory. My, stypendyści, poznajemy się lepiej i gdy nadchodzi czas odjazdu, to bywa ciężko – przekonuje Ilona.

Licealista Mateusz Dziurlikowski z Zawidza Kościelnego, który uczy się w Płocku w LO im. Marii Dąbrowskiej, mówi z niekłamanym entuzjazmem: – Na ten obóz czekam cały rok. Można na nim poznać świetnych ludzi. Dzięki temu mam kontakty z osobami ze wszystkich stron Polski. Na pewno to jest też przeżycie od strony duchowej. Kiedy ostatnio były rekolekcje w mojej szkole – na sali dużo ludzi i chór – to moje pierwsze skojarzenie było związane właśnie z obozem i naszym wyjściem do kościoła i taką modlitwą razem, w grupie – wspomina Mateusz. Gdy rozmawiamy podczas diecezjalnego zjazdu w Płocku, młodzież spotkała się właśnie z bp. Piotrem w opactwie pobenedyktyńskim, obejrzała i wysłuchała pokazu multimedialnego o ks. Skardze, przygotowanego przez stypendystę, studenta Damiana Kwiatkowskiego i katechezy o Eucharystii, którą przedstawił ks. Andrzej Krasiński, dyrektor Wydziału Katechetycznego kurii. Przed nimi jeszcze popołudniowy blok: projekcja filmu o cudach eucharystycznych „Ja Jestem”, Msza św. i spotkanie integracyjne. Nieprzypadkowo w programie następnego dnia znalazła się wycieczka do Pułtuska i Przasnysza; stypendyści mieli ruszyć śladami św. Stanisława Kostki i ks. Piotra Skargi, który wykładał w pułtuskim kolegium jezuickim.

Utrzymanie więzi

Na to diecezjalne spotkanie kładziony jest silny akcent, bo jego celem jest zarówno przygotowanie młodzieży do letniego obozu, jak i lepsze zintegrowanie środowiska w diecezji. Na co dzień, rozsiani po mazowieckich miasteczkach, nie mają okazji spotkać się w swoim gronie. – Nie widzimy się przez cały rok, ale nie ma jakichś barier. Ktoś sprawił, że się spotykamy i jesteśmy tu dla siebie – mówi Ilona. Obecnie mamy siedemdziesięciu stypendystów z naszej diecezji, ale charakterystyczne jest to, że aż ponad połowa – 40 osób – to studenci, którzy mieszkają w większych miastach uniwersyteckich i są już raczej związani z tamtym środowiskiem, zwraca uwagę ks. Andrzej Krasiński, koordynujący sprawy stypendiów Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia” w Płocku.