Boży PESEL

Każdy z nas ma te swoje jedenaście cyfr, w których ukryta jest m.in. data urodzenia. Wraz z nimi figurujemy w ewidencji ludności. PESEL będzie z nami do końca naszych dni, więc warto znać go na pamięć, bo to znacznie ułatwia życie, jako obywatela. Również w momencie chrztu wpisywani jesteśmy do „ewidencji”. Stajemy się członkami Kościoła, czyli „współobywatelami świętych i domownikami Boga” (Ef 2,19). Otrzymujemy wtedy „niezatarte znamię”, swego rodzaju Boży PESEL. Nie zawsze dobrze go znamy, nie tylko dlatego, że nie pamiętamy daty chrztu, ale również dlatego, że zapominamy, do czego zostaliśmy „zapisani”. Czasami chrzest odbywa się w niezwykłych okolicznościach. Takie sytuacje mogą nas wiele nauczyć.

Wcześniej niż zwykle

Mały Adaś urodził się z dużym wyprzedzeniem, dlatego trafił na dziecięcy OIOM, prosto do inkubatora. Gdy w pobliżu nie ma księdza, pielęgniarki biorą sprawy w swoje ręce. Tak było też z Adasiem. – Przy skrajnym wcześniactwie prawdopodobieństwo śmierci jest duże. Pytam się wtedy rodziców, czy chcą ochrzcić dziecko i czy wybrali dla niego imię. Potem biorę gazik, nasączam go wodą i wyciskam kilka kropel na dziecko w inkubatorze, wypowiadając formułę chrztu – tłumaczy Dorota Rejch, pielęgniarka z OIOM-u dziecięcego koszalińskiego Szpitala Wojewódzkiego. – Czasami dziecko umiera w momencie chrztu. Pamiętam dziewczynkę z poważną wadą serca. Był akurat ksiądz, więc on chrzcił. Dziecko umarło na rękach swojej mamy – opowiada inna pielęgniarka Agnieszka Kowal. – Oprócz normalnych zadań człowiek dostaje tu jeszcze tę niezwykłą możliwość. Nie wiem, czy to bardziej obowiązek, czy wyróżnienie. Nie wiem, jak to wyjaśnić, ale dla mnie to coś metafizycznego – wyznaje Małgorzata Suszko, również pielęgniarka.

Po co ten pośpiech? Czy gra jest rzeczywiście warta świeczki? – Nie znamy wszystkich dróg Bożych. Pan Bóg może zbawić każdego, ale normalną drogą do Niego jest chrzest. Dlatego walczymy o to, żeby dzieci w niebezpieczeństwie śmierci przyjęły choćby tzw. chrzest z wody – mówi ks. prof. Janusz Bujak, wykładowca teologii dogmatycznej w WSD. Trzeba unikać podejścia magicznego, ale stan łaski czyni człowieka bardziej podatnym na Boże działanie. – Chrzest to moment, w którym Duch Święty zstępuje na człowieka i dotyka jego duszy i ciała. Modlimy się o wszystkie dary Ducha Świętego dla tego dziecka, a więc także o dar zdrowia. Dziecko ochrzczone jest bardziej otwarte także na tę łaskę – tłumaczy ks. prof. Bujak. Dlatego nie warto odkładać chrztu w nieskończoność, także wtedy, kiedy dziecko rozwija się normalnie. – Od momentu chrztu w tym małym człowieku zaczyna się życie z Bogiem. To prawda, że niewiele z tego rozumie, ale jednak łaska w nim działa – wyjaśnia ks. dr Jacek Lewiński, wykładowca liturgiki w WSD.

Później niż zwykle

Patryk Bierski przyjął chrzest w wieku 34 lat. Stało się to w katedrze w Wielką Sobotę 2012 roku. Wiadomo, neofita patrzy na świat trochę przez różowe okulary, ale podejście Patryka do samego chrztu, do wiary i Kościoła może być nieco odświeżające dla tych, którzy zostali ochrzczeni jako małe dzieci. – Kiedyś wszystko w jakikolwiek sposób związane z Bogiem i Kościołem to było dla mnie dziadostwo – opowiada Patryk. – Ale gdy było mi ciężko, zastanawiałem się, czy Bóg mógłby mnie usłyszeć. Wtedy pojawiła się przyjaciółka, które wiele mi wyjaśniła. Powiedziała, że Bóg mnie słucha. Zacząłem zachodzić do kościoła. Pewnego dnia coś bardzo mnie ciągnęło i poszedłem do katedry. Była akurat modlitwa o uzdrowienie. Ksiądz powiedział, żeby podejść po błogosławieństwo do Najświętszego Sakramentu. Nie wiem, dlaczego to zrobiłem – wspomina. Po pewnym czasie Patryk poprosił o chrzest. – Byłem bardzo niecierpliwy, chciałem, żeby to było już. Ksiądz nawet mnie raz „ochrzanił” – opowiada z uśmiechem. Zanim doszło do chrztu, Patryk przeszedł okres przygotowawczy. Były spotkania, katechezy, rekolekcje. Musiał trochę powalczyć, ale, jak sam mówi: – Albo czegoś chcesz trochę, albo naprawdę. – Każdy przypadek jest zupełnie inny, ale to musi trwać przynajmniej pół roku – mówi ks. Dawid Hamrol z katedry, odpowiedzialny za prowadzenie Patryka.