Zbudź się, masz braciszka!

Dom tętniący życiem

Oboje podkreślają, że ich życie jest bogate, bo dzieci są darem. Wiedzą, że przyjęcie dzieci musi być na 100 procent. Wymaga od nich pełnej odpowiedzialności i nie zwalania niczego na innych. Wymaga też kształtowania środowiska, w którym dzieci poznają, co jest wartością. – Tak samo rodzenie dzieci do wiary to bardzo długi proces, za który jako ojciec czuję się odpowiedzialny – zaznacza Tomek. Kiedy dostrzegli, że dzieci potrzebują grupy rówieśniczej, w której będzie wzrastała ich wiara, przy kościele oo. jezuitów w Opolu założyli Oazę Dzieci Bożych. Razem z 19 innymi rodzinami tworzą też rodzinną różę różańcową. W domu wprowadzili rodzinny rytuał, że każdego wieczoru zbierają się na wspólnej modlitwie, czytaniu słowa Bożego i rozmowach o ważnych sprawach. – To nasz czas dla rodziny. W ciągu dnia jest wiele zajęć, ale wieczorem jesteśmy dla siebie – wyjaśnia Tomek.

W niedzielę uczestniczą w rodzinnej Eucharystii w kościele oo. jezuitów, co więcej: współtworzą liturgię. – Wspólnie z dziećmi chodzę do spowiedzi. Razem się przygotowujemy, robimy rachunek sumienia, a potem przytulamy się i przepraszamy. To bardzo ważne, by budzić sumienia dzieci – mówi Ania i przyznaje: – Początkowo nie wyobrażałam sobie, że mogę być kurą domową, że dom i dzieci będą osią mojego życia. Ale tak jest. Już wiem, że można pokochać to życie, które się od Boga dostało, można pokochać wszystkie trudy i można dostrzec radość w tym wszystkim, co się dzieje. Odnalazłam szczęście w zajmowaniu się dziećmi. A w tym roku dołożyłam sobie kolejne zajęcie, bo uczę córki w domu.