Dla twórczych mam

Rodzic mówi do dziecka, a ono odwraca się i odchodzi. Kolejne prośby o posprzątanie pozostają bez echa. Tata czy mama wpadają w końcu w furię – a malec uczy się, że tylko złość rodzica zmusić go może do posłuchu. Takie sytuacje się zdarzają. Co zrobić? Praktyczne wskazówki można odnaleźć podczas Warsztatów Twórczych Mam, które odbędą się od 17 do 19 stycznia (od piątkowego popołudnia do niedzieli) przy ul. Tatarakowej we Wrocławiu. Prowadząca je Ela Gładka, jak i czuwająca nad organizacją Maria Klin – obie należące, wraz ze swymi rodzinami, do Domowego Kościoła – doświadczyły na własnej skórze, ile owoców mogą przynieść podobne zajęcia.

Stanowczo i z sercem

– Poznałam kiedyś pewną rodzinę z trójką potomstwa. Moją uwagę przykuło zachowanie tych dzieci – to, jak bardzo były posłuszne rodzicom, chętne do nauki, pogodne – wspomina Ela. – Pytałam ich mamy: Jak to robicie? Ja też chcę być dobrą mamą! Usłyszałam wtedy o warsztatach, których program stworzyli Mariola i Piotr Wołochowiczowie z Fundacji Misja Służby Rodzinie. Elżbieta z czasem poznała ów program i zaczęła wprowadzać go w życie swojej licznej rodziny – a jest mamą piątki dzieci (studenta, licealisty, gimnazjalisty, ucznia podstawówki oraz zerówkowicza). Po uzyskaniu aprobaty ze strony fundacji sama obecnie prowadzi warsztaty oparte na programie państwa Wołochowiczów. Skąd bierze się ich skuteczność?

– Uczą bardzo praktycznych rzeczy, na przykład sposobu rozmawiania z dzieckiem – mówi Marysia i podaje przykład: – Jeśli powiemy synowi: „Czy mógłbyś posprzątać swój pokój?”, możemy usłyszeć: „Nie mógłbym”. Należy raczej dziecku oznajmić, że ma posprzątać pokój do wyznaczonej godziny. Jeśli tego nie zrobi – winno ponieść konkretne konsekwencje, np. nie pójdzie do kina. Z drugiej strony za sukcesy dziecko winno być nagradzane – można prowadzić tabelki, w których np. uśmiechniętą buźką zaznaczymy dobrze poskładane przez malucha ubrania lub umyte zęby; można przyznawać punkty. Określona ich liczba będzie skutkować otrzymaniem wspólnie ustalonej nagrody. Może nią być choćby lubiany przez dziecko spacer na lotnisko, na rolki czy ulubiona potrawa. Warsztaty uczą mądrej konsekwencji.

– Dawno temu, kiedy mój 3-letni synek rozrabiał, mówiłam mu: „Nie będziesz oglądał bajki!” – wspomina Ela. – Gdy wieczorem wytrwale prosił, by mógł ją obejrzeć, najczęściej miękło mi serce. Kiedyś jednak powiedziałam „nie”. Dziecko poszło wtedy do mojego męża i stwierdziło: „Mamie coś się stało. Jest konsekwentna”. Inna rzecz, że nie była to mądra konsekwencja – małe dziecko musi skutki swojego zachowania odczuć natychmiast, a nie wiele godzin później, podczas wieczornej bajki. Mamy przyznają, że konsekwencja bywa trudna. Jeśli się wymaga od dziecka, by porządnie ścieliło łóżko, rodzic też musi to robić. Gdy umawiamy się z nim, że samo pilnuje zabrania z domu potrzebnych mu do szkoły rzeczy, trzeba powstrzymać się przez biegnięciem za nim z zapomnianym drugim śniadaniem czy książką...