Zeszyt i ołówek

Róbta, co chceta?

Jaki jest więc „przepis” na udaną chrześcijańską rodzinę? Pani Anna jako podstawę wymienia wspólną modlitwę. Dla państwa Iwaneckich zawsze ważna była bliskość nie tylko z życiem parafii, ale także z diecezją. – Pamiętam, że jak w katedrze były święcenia, to zabierałam dzieci i pokazywałam im nowych kapłanów. A ta najmłodsza tak już się potem w katedrze swobodnie czuła, że zawsze na te czerwone krzesełka sobie chodziła – śmieje się pani Anna. W ich domu akcentowano również wczesną Komunię św. oraz udział w nabożeństwach maryjnych. – Cały maj i październik chodziliśmy na biało. Ja jestem nauczycielką i miałam przykrości w szkole. W tamtych czasach mówili mi, że mam gdzie indziej chodzić, a nie tak oficjalnie przez Siemianowice kroczyć. Ale uważałam że dobrze wykonuję swoją pracę, więc nie bałam się, że mnie zwolnią – wspomina. W wychowywaniu dzieci postawili na miłość. – Kochać, cierpliwie tłumaczyć dzieciom, co jest dobre, czego powinny unikać. Zawsze jednak zostawiałam im furtkę: „Jak uważasz, tak rób” – mówiłam, podkreślając, że to czy tamto nie jest po naszej myśli – wyjaśnia pani Anna. – Nie zmuszaliśmy dzieci, widzieliśmy, że trzeba było świadczyć przykładem. To bardziej ich pociągało niż namawianie czy rozkazywanie – dodaje jej mąż. 

Zbliża się luty i kolejna rocznica ślubu Anny i Wilhelma. Msza św. jest już zamówiona. – Jaka to korzyść, jak człowiek jest blisko Boga, blisko własnych dzieci! Teraz nas radość rozpiera, gdy widzimy, jak dzieci ułożyły sobie życie i jaka jest atmosfera w ich rodzinach. Cieszymy się, że Pan Bóg tak kieruje i że tyle otrzymaliśmy. Trzeba powiedzieć to wprost: otrzymaliśmy tyle dobra... Człowiek, jak daje tylko cząstkę Panu Bogu, to otrzymuje z dużą nawiązką. To możemy oficjalnie jako świadectwo podać, że cieszymy się, że jesteśmy w Domowym Kościele i że jesteśmy członkami Kościoła powszechnego – mówi pan Wilhelm. – Nawet śmierć syna przeżyliśmy w nadziei na wieczne życie – dodaje pani Anna.

Rok Rodziny w metropolii górnośląskiej rozpoczął się w pierwszą niedzielę Adwentu 2013 r. Zakończy w niedzielę Świętej Rodziny 28 grudnia 2014 r. – Prowadzę gablotkę. Jest w niej napis: „Rok Rodziny” i tuż obok: „Wierzę w Syna Bożego” – tłumaczy pani Anna. W gablotce jest też informacja: „Każdy 2. poniedziałek miesiąca Msza święta w intencji rodzin, aby były Bogiem silne”. – Wtedy rodziny z naszych kręgów posługują. My zawsze mamy modlitwę wiernych – mówi pani Anna.

Modlitwa papieża Franciszka w intencji rodzin

Jezu, Maryjo i Józefie, ku Wam, Święta Rodzino z Nazaretu, kierujemy dzisiaj wzrok z podziwem i zaufaniem kontemplujemy w Was piękno komunii w prawdziwej miłości; Wam powierzamy wszystkie nasze rodziny, aby odnawiały się w nich cuda łaski.

Święta Rodzino z Nazaretu, fascynująca szkoło Ewangelii świętej, naucz nas naśladować Twoje cnoty, stosując mądrą dyscyplinę duchową, daj nam jasne spojrzenie, które uznaje działanie Opatrzności w codziennych realiach życia.

Święta Rodzino z Nazaretu, wierna strażniczko tajemnicy zbawienia, spraw, aby zrodził się w nas szacunek dla milczenia, uczyń nasze rodziny wieczernikami modlitwy i przemień je w małe Kościoły domowe, odnów pragnienie świętości, podtrzymaj szlachetny trud pracy, wychowania, słuchania, wzajemnego zrozumienia i przebaczenia.

Święta Rodzino z Nazaretu, obudź w naszym społeczeństwie świadomość świętości i nienaruszalności rodziny jako nieocenionego i niezastąpionego dobra. Niech każda rodzina będzie przyjaznym domem dobroci i pokoju dla dzieci i osób starszych, dla tych, którzy są chorzy i osamotnieni, biednych i potrzebujących.

Jezu, Maryjo i Józefie, prosimy Was z ufnością i powierzamy się Wam z radością.