Z ekologią za pan brat

P.D.: Czy jest jakieś zdjęcie, które Panu „uciekło” sprzed obiektywu?

Dudek. Wiele razy widziałem go, ale z daleka. Owszem mam go na zdjęciu, niemniej to nie jest to.

M.W.: Czy w fotografii przyrodniczej obowiązują jakieś pisane i niepisane zasady?

Tak. Jest nawet spisany kodeks etyczny fotografa przyrody, zabraniający np. robienia zdjęć przy dziuplach, przy gniazdach. Wielu fotografów niestety łamie te zasady. Widzimy często na wystawach bociany czarne na gnieździe, dzięcioła przy dziupli. Wszystkie te ptaki są chronione. I zgodnie z przepisami takie zachowanie podlega pod paragraf. Tego typu zdjęcia nie są zbyt dobrze oceniane podczas konkursów, wystaw.

P.D.: Przeżył Pan jakąś niebezpieczną przygodę podczas fotografowania?

Na szczęście nic mi się nie przytrafiło. Nawet podczas bardzo bliskiego spotkania z lochą dzika, która prowadziła warchlaki. Chrumkała, ale nie pogoniła mnie. Jedynymi nieprzyjemnymi chwilami są spotkania z komarami i kleszczami. Podczas jednego wieczoru kiedyś złapałem ich aż cztery.

M.W.: Zajmuje się Pan również działalnością proekologiczną.

Współpracuję ściśle z kolegą z Ligi Ochrony Przyrody. Poruszamy i próbujemy rozwiązywać różne problemy. Ostatnim, świeżym pomysłem jest projekt „Wieża dla jerza”, który zyskał szeroką aprobatę mieszkańców Tarnobrzega. Chodzi o budowę specjalnych wież dla jerzyków, które po modernizacji kolejnych budynków w mieście straciły swoje naturalne miejsca do lęgu. A to przecież najlepsi odławiacze komarów. Walczymy z wnykami. Od kilku lat mam domek na wsi i tam uprawiam różne gatunki roślin, które u nas są mało popularne. Jak udaje mi się je rozmnożyć, to dzielę się sadzonkami. W zeszłym roku rozdawałem sadzonki stewii. Ludzie sobie nie zdają sprawy, że jej jeden listek słodzi filiżankę herbaty. Zachęcam gorąco do jedzenia, zwłaszcza wiosną, pokrzywy, która po odpowiednim przyrządzeniu smakuje jak szpinak.