Roboty, nie bajki

Narodziny pasji

– Elektronika, mechanika i programowanie interesowało mnie od zawsze – jako dziecko zamiast się bawić, rozbierałem zabawki, żeby sprawdzić, co jest w środku. W wieku 15 lat zbudowałem pierwszego robota minisumo za kilkadziesiąt złotych, potem były kolejne – opowiada Paweł Wąs. Roboty do walki czy LineFollow’ery w budowie są dość podobne, bo każdy stara się nadać urządzeniu optymalny kształt, korzystając ze sprawdzonych rozwiązań technicznych, za to różnice w oprogramowaniu są ogromne. Niektóre konstrukcje mają cały system operacyjny. Samo projektowanie zajmuje kilka, kilkanaście dni, jednak dopracowanie wszystkiego, przeróbki, udoskonalanie trwają latami i bywają pełne niespodzianek. Największe konstrukcje przygotowywane na konkursy (jak np. roboty w kategorii megasumo) potrafią kosztować tyle, co samochód, ale na tych samych zawodach jest też kategoria Lego – robotów składanych z tych właśnie klocków.

– To właśnie jest piękne, że mamy rozwiązania profesjonalne, ale też amatorskie, z tanich elementów, wykorzystujące „rozwiązania inżynierskie”, niekoniecznie najlepsze, ale po prostu działające, niedrogie, szybkie w implementacji i łatwe w obsłudze. Każdy pomysł można zrealizować, warto po prostu próbować – tłumaczy Adrian i dodaje, że prawdziwą kopalnią przydatnych elementów są urządzenia RTV czy AGD. Pudło starego, niepotrzebnego sprzętu elektronicznego to dla nich świetny prezent, a na widok popsutego telewizora czy komputera aż błyszczą im oczy. – Dla nas to świetne źródło części, które można wyjąć i zastosować zupełnie gdzieś indziej. Akurat w tych urządzeniach są bardzo ciekawe, ale jakaś drukarka czy kuchenka  mikrofalowa też się przyda – śmieją się młodzi elektronicy. Ich niezbędnik to pudło z częściami, narzędziami, lutownicami i oscyloskopem stojącymi obok laptopa. Gdy nad czymś pracują – tracą poczucie czasu.