Wielkie marzenie Patrycji

Patrycja Paź jest uczennicą II klasy gimnazjum i ma wielkie marzenie. Nie chce zdobyć Mount Everestu, nie chce polecieć na Marsa czy odkryć źródeł Amazonki. Patrycja chce w przyszłości zostać pielęgniarką. Wielu wydawałoby się, że to rzecz prozaiczna i prosta do zrealizowania, ale dla tej młodej elblążanki to cel, który wymaga wielu poświęceń.

Patrycja chce w przyszłości móc nieść pomoc innym, choć dziś w wielu sytuacjach tej pomocy sama potrzebuje. Od dzieciństwa cierpi na wrodzoną łamliwość kości. Porusza się na wózku inwalidzkim. W ciągu swojego życia ponad 70 razy doznała złamania kości, 11 razy musiała być operowana, 2 razy w tygodniu jest rehabilitowana. Do swojego marzenia dąży drobnymi krokami już od wielu lat.

– Przede wszystkim, aby stało się to możliwe, chciałam wybierać się do szkoły samodzielnie, a do tego jest potrzebny specjalny elektryczny wózek – mówi. Ta część pragnień spełniła się jesienią ubiegłego roku.

– Ten wózek to był taki mały cud – opowiada Barbara Paź, mama Patrycji. Dziewczynka otrzymała na niego pieniądze od pewnego darczyńcy ze Śląska. – Usłyszał o naszej sytuacji w jakimś programie telewizyjnym i zadzwonił, że chce pomóc. Byliśmy przeszczęśliwi, kiedy powiedział, że wyłoży całą potrzebną kwotę – opowiada. – Chociaż trzeba przyznać, że tym samym postawił nieco nasze plany na głowie – śmieje się pani Barbara. Jak mówi, najpierw chcieli bowiem przeprowadzić remont mieszkania, tak aby Patrycja mogła sama korzystać z łazienki, kuchni czy też innych urządzeń elektrycznych w domu. Potem dopiero postawić wjazd dla wózka, a na końcu kupić sam wózek.

– Ale jednocześnie trzeba przyznać, że ta sytuacja pchnęła nas do dalszych działań. No bo skoro jest wózek, to teraz już trzeba zrobić wszystko, aby się do niego dostosować – przyznaje mama.

W pomoc w realizacji tych planów włączało się mnóstwo osób. Byli to zarówno koledzy i koleżanki dziewczynki z Gimnazjum Stowarzyszenia Przyjaciół Szkół Katolickich w Elblągu, jak również młodzież z innych elbląskich szkół oraz kościelnych wspólnot. Swoje wsparcie zaoferowała również elbląska Caritas.

– Patrycja jest mieszkanką naszej diecezji, więc byliśmy zobowiązani do udzielenia jej takiej pomocy, jaka leży w naszych możliwościach – wyjaśnia ks. Wojciech Borowski, dyrektor Caritas. – A że w ostatnim czasie otworzyło się okno szerszej pomocy, w ramach akcji „Tak, pomagam!”, uzyskaliśmy zasięg ogólnopolski – tłumaczy. Dziś każdy w naszym kraju, kto odwiedzi stronę Caritas, będzie mógł poznać sytuację Patrycji i ją wspomóc.

Ksiądz Borowski zaznacza, że angażując centralę organizacji, nie zaniedbano działań lokalnych. – Zorganizowaliśmy m.in. bieg w Kisielicach, podczas którego udało się zebrać 1000 zł. Staramy się także inspirować inne akcje, z których dochód również przeznaczymy na wsparcie Patrycji. Obecnie pozyskiwane fundusze wspomagają remont mieszkania. Chodzi o dostosowanie go do potrzeb Patrycji. Zostaną m.in. obniżone włączniki światła, będzie też zamontowana specjalna kabina prysznicowa.

– I tu też musimy powiedzieć o kolejnym małym cudzie – mówi pani Barbara. – Firma budowlana zgodziła się wykonać remont, wcale nie mając gwarancji, czy i kiedy uda nam się zebrać potrzebne pieniądze. Jesteśmy im za to bardzo wdzięczni – powiedziała mama Patrycji.

Dziewczyna już dziś bardzo sprawnie korzysta z nowego wózka, umiejętnie porusza się po niedużym mieszkaniu. – Sprawdziłam już drogę do nowej szkoły. Nie ma na niej żadnych trudności, więc będę mogła jeździć sama – uśmiecha się zadowolona. Mama również skinieniem głowy przyznaje, że to wielka ulga.

Patrycja po ukończeniu gimnazjum chce zdawać do IV Liceum Ogólnokształcącego w Elblągu. – To szkoła, w której są klasy o profilu biologiczno-chemicznym. Myślę, że to dobre wprowadzenie do zawodu pielęgniarki – uważa dziewczyna. – A z drugiej strony to jedyne liceum w mieście, w którym są windy, więc tylko tam będę mogła sama swobodnie się poruszać między piętrami. No cóż… Czasami trzeba dostosowywać swoje marzenia do możliwości – uśmiecha się Patrycja.