Oj, jak pięknie żyć

Nie wszystko da się zagrać?

– Słyszałam, że Nicolas Cage jeśli trzeba, zje robaka. Robaka bym nie zjadła, ale na miarę swoich możliwości też przekraczam pewne granice.

Jakie?

– Nie palę od 22 lat. Kiedy niedawno Warlikowski wymyślił, żebym w spektaklu „Koniec” zapaliła papierosa, bałam się, że powtórnie wpadnę w nałóg. Ale dostałam papierosa eukaliptusowego i nic się nie stało.

Pracowała Pani z wielkimi reżyserami, między innymi z Wajdą.

– Do „Krajobrazu po bitwie” wypatrzył mnie jego asystent na festiwalu w Opolu. Miałam bardzo dobre zdjęcia próbne, ale wzięli inną aktorkę, bo nie byłam podobna do Żydówki. Jednak Wajda zdecydował się wrócić do mnie. Wysłał mi telegram: „Stasiu, przyjeżdżaj, ratuj nasz film”. Po wielu latach, kiedy Wajda obejrzał spektakl Warlikowskiego „Oczyszczeni”, gdzie grałam kobietę z peep-show, napisał do mnie drugi list, a w nim, że z tą samą determinacją jak o Ninę w „Krajobrazie” walczyłam o tę kobietę.

Stale Pani walczy?

– Jestem wojownikiem prawdy. W młodości zapisałam sobie myśl jakiejś aktorki filmu niemego, że tylko dotarcie do głębokiej prawdy granej postaci pozwala stworzyć żywych bohaterów. Do prawdy dokopywała się też moja idolka Maria Curie-Skłodowska. Drążąc prawdę, czytam różne mądre książki autorów, którzy wzięli życie w swoje ręce i żyją na nowo.

Żyje Pani na nowo?

– Ciągle zaczynam. Tym, którzy pragną żyć na nowo, przypominam ważne zdanie: „Dzisiaj jest pierwszy dzień reszty mojego życia”. Nie ma co rozdrapywać przeszłości, a przyszłość buduje się „tu i teraz”.

Ma Pani wiarę Hioba?

– Wierzę, że siła Boska pomogła mi przestać pić. A weszłam w ten nałóg bardzo głęboko. To się stało niby mimochodem, bo uzależnienia dotyczą podświadomości. To jest tak jak z miłością. Człowiek nie wie, kiedy się zakochuje, a bardzo często robi to idiotycznie.

Jak ustrzec się przed idiotycznym zakochaniem?

– Łapać dystans i stale odnosić się do danych przez Pana Boga Dziesięciu Przykazań. Trzymanie się ich zapewnia szczęście.